İnsan İslam Ahlak

  Dostun Cemâlin Arzular   Yine seyreyledi gönlüm dostun cemâlin arzular. Hicre katlanmaz gönül dostun cemâlin arzular.   Her kim uğrarsa bu derde bulur himmeti erde. Açılıverecek perde dostun cemâlin arzular.   Kim ki gerçek mirîd ola bel bağlayıp gelsin yola. Şol yürekteki dert ola dostun cemâlin arzular.   Dostum beni deli kıldı aklımı fikrimi aldı. Hayâli gözümde kaldı dostun cemâlin arzular.   Evvel derdi gönlüm bana atlar donlar gerek bana. Mevlâ’m bir dert verdi bana dostun cemâlin arzular.   Yunus’un sözü erince iniler cânın verince. Tâ ölüp sine girince dostun cemâlin arzular.   Yunus EMRE

  Göçtü Kervan, Kaldık Dağlar Başında   Ah nice bir uyursun, uyanmaz mısın? Göçtü kervan kaldık dağlar başında. Çağrışır tellallar inanmaz mısın? Göçtü kervan, kaldık dağlar başında…   Emir Hac göçeli hayli zamandır, Muhammed cümleye dindir, imandır. Delilsiz gidilmez, yollar yamandır, Göçtü kervan, kaldık dağlar başında…   Bülbül olup dost bağında öte gör, İyi amellerle yükün tuta gör, Efendimin kervanına yete gör, Göçtü kervan kaldık dağlar başında…   Yunus sen bu dünyaya niye geldin? Gece gündüz Hakk'ı zikretsin dilin. Enbiyaya uğramaz ise yolun, Göçtü kervan, kaldık dağlar başında…   Yunus Emre Kuddise Sirrûh

Aşkın Aldı Benden Beni   Aşkın aldı benden beni, Bana seni gerek seni, Ben yanarım dünü günü, Bana seni gerek seni   Ne varlığa sevinirim, Ne yokluğa yerinirim, Aşkın ile avunurum, Bana seni gerek seni…   Aşkın âşıkları öldürür, Aşk denizine daldırır, Tecelli ile doldurur, Bana seni gerek seni…   Aşkın şarâbından içem, Mecnûn olup dağa düşem; Sensin dün-ü gün endîşem, Bana seni gerek seni…   Eğer beni öldüreler, Külüm göğe savuralar, Toprağım orda çağıra, Bana seni gerek seni…   Sofilere sohbet gerek, Ahilere Ahret gerek, Mecnunlara Leyla gerek, Bana seni gerek seni…   Ne Tamuda yer eyledim, Ne Uçmakta köşk bağladım, Senin için çok ağladım, Bana seni gerek seni…   Cennet Cennet dedikleri Bir ev ile birkaç huri, İsteyene ver sen onu, Bana seni gerek seni…   Yusuf eğer hayalini, Düşte göreydi bir gece, Terk ederdi mülklerini, Bana seni gerek seni…   Yunus çağırırlar adım, Gün geçtikçe artar od

  Sabahın Sinlere Vardım   Sabahın sinlere vardım, gördüm cümle ölmüş yatar, Her biri biçare olmuş, ömrün yavı kılmış yatar.   Vardım bunların katına, baktım ecel heybetine, Nice yiğit muradına, erememiş ölmüş yatar   Yemiş kurt, kuş bunu keler, nicelerin bağrın deler, Şu ufacık naresteler, gül gibice solmuş yatar.   Tuzağa düşmüş tenleri, Hakk'a ulaşmış canları, Görmez misin sen bunları, sıra bize gelmiş yatar.   Eksilmiş inci dişleri, dökülmüş sarı saçları, Bitmiş kamu teşvişleri Hak varlığın almış yatar.   Gitmiş gözünün karası, hiç işi yoktur durası, Kefen bezinin paresi, kemiğe sarılmış yatar.   Yunus akil isen bunda, mülke suret bezeme sen, Mülke suret bezeyenler, kara toprak olmuş yatar.   Sin: Mezar   Yunus Emre Kuddise Sirrûh

  Kahrında Hoş Lutfun Da Hoş   Cana cefa kıl ya vefa Kahrın da hoş, lutfun da hoş, Ya derd gönder ya deva, Kahrında hoş, lutfun da hoş.   Hoştur bana senden gelen: Ya hilat-ü[1] yahut kefen, Ya taze gül, yahut diken… Kahrında hoş lutfun da hoş.   Gelse celâlinden cefa Yahut cemalinden vefa, İkisi de cana safa… Kahrın da hoş, lutfun da hoş.   Ger bağ-u ger bostan ola. Ger bendü ger zindan ola, Ger vasl-ü ger hicran ola, Kahrın da hoş, lutfun da hoş.   Ey padişah-ı lemyezel! [2] Zat-ı ebed, hayy-ı ezel! Ey lutfu bol, kahrı güzel! Kahrında hoş, lutfun da hoş.   Ağlatırsın zari zari, Verirsen cennet-ü huri, Lâyık görür isen nari, Kahrında hoş, lutfun da hoş.   Gerek ağlat, gerek güldür, Gerek yaşat gerek öldür, Aşık Yunus sana kuldur, Kahrında hoş, lutfun da hoş. Yunus Emre Kuddise Sirrûh   [1] Hilat: Padişahların, gönül almak, ödüllendirmek için birine giydirdikleri değerli kumaş veya kürkten yapılmış kaftan. Yüks

  Yunus Emre: Aşkın Sesi   Eğer göğün yedi kat üstüne çıkmaksa niyetin, Aşktan güzel merdiven bulamazsın. Eğer aşkı bulmaksa niyetin, Aramadan duramazsın. Yunus Emre Kuddise Sirrûh   13. Yüzyıl... Mevlana, Şems, Taptuk Emre, Hacı Bektaş-ı Veli, Sarı Saltuk... Ne kişisel gelişim merkezleri var, ne de 'en çok satan' spiritüel kitaplar, ne kurslar, ne seviye, ne unvan, ne de rütbe... Bu kişiler aydınlanmak için Hindistan'a da gidememişler... Kendi kendilerine hakikatin peşinden gitmişler... Nefisleri üzerinde çalışmış, mürşitlerinden ilham almışlar. Hiç bir para karşılığı olmaksızın açılan dergâhlarında irfan dağıtmışlar, kim olursa olsun buyur etmişler.   Yunus Emre de işte bu dönemde yaşamış, hakikati aramış, aşkı aramış bir Anadolu evladı. Hikâyesi buğday istemek için gittiği Hacı Bektaş-ı Veli ile başlıyor. Hacı Bektaş-ı buğday yerine nefes vermeyi önerir ama Yunus önce bundan bir şey anlamaz. Daha sonra koşarak geri gelen Yunus nefesi kabul eder ve

İncitme, İncinme!   Âşık der inci tenden İncinme incitenden Kemalde noksan imiş İncinen incitenden... Alvarlı Efe M. Lutfî Hz. Kuddise Sirrûh   Edeb Ya Hu!   Edebim el vermez Edepsizlik edene. Susmak en güzel cevap, Edebi elden gidene! Yunus EMRE Kuddise Sirrûh   Onaracak Ustası Yok!   Kırma dostun kalbini, Onaracak ustası yok. Soldurma gönül çiçeğini, Sulamaya ibrik yok… Yunus EMRE Kuddise Sirrûh   “Hor görme derviş fakiri hor deyip kılma nazar, Kalbinin köşesinde rahmet-i Rahman gezer.” Lâedrî   “Dest-i Kudretle yapılmış sun’-ı Mevlâdır gönül, Secdegâh-ı Kibriyâdır yıkma kalbin kimsenin.” Lâedrî   “Bir bahçeye giremezsen, Durup seyran eyleme. Bir gönlü yapamazsan, Yıkıp viran eyleme.” Yunus Emre Kuddise Sirrûh   “Gönül Çalab’ın tahtı, Çalap gönüle baktı. İki cihan bedbahtı, Kim gönül yıkar ise.” Yunus Emre Kuddise Sirrûh   Hor görme derviş fakiri hor deyip kılma nazar Kalbinin köşesinde rahmet-i

  Çeke Geldi Çeke Gider   Aşkın odu ciğerimi, Yaka geldi yaka gider. Garip başım bu sevdayı, Çeke geldi çeke gider…   Kar etti firak canıma, Aşık oldum cananıma, As zencirin dost boynuna, Taka geldi taka gider…   Sadıklar durur sözüne, Gayrı görünmez gözüne, Bu gözlerim dost yüzüne, Baka geldi baka gider..   Bülbül eder ah-ü figan, Hasret ile yandı bu can, Benim gönülcüğüm ey can, Hakk’a geldi Hakk’a gider…   Arada olmasın asi, Onulmaz bağrımın başı, Gözlerimin kanlı yaşı, Aka geldi aka gider…   Miskin Yunus’un sözleri, Efgan eder bülbülleri, Dost bahçesinin gülleri, Koka geldi koka gider…   Yunus EMRE Kuudise Sirrûh

  Arzularsın   Canı dosta vermeden, Cananı arzularsın. Haçını çıkarmadan, İmanı arzularsın.   Yolum Kâbe’dir dersin, Yanlış yola gidersin, Hem cimrilik edersin, İhsanı arzularsın.   Kaldın herkesten geri, İstersin yüksek yeri, Meleklerden ileri, Seyranı arzularsın.   Yanlış şeyler yaparken, Hak yolundan saparken, Sen nefsine taparken, Rahman'ı arzularsın.   Küçük çocuk gibisin, Ağaç ata binersin, Yokken topun tüfeğin, Meydanı arzularsın.   Bir inci mercan iken, Geçmez akçe sanırsın, Mısır'a sultan iken, Kenan’ı arzularsın.   Kaygın yok, kederin yok, Doğru bir rehberin yok, İlimden haberin yok, İrfanı arzularsın.   Su topuğa çıkmadan, Çayı deniz sanırsın, Dereleri geçmeden, Ummanı arzularsın.   Aramadan, bulmadan, Sararmadan, solmadan, Derdiyle kul olmadan, Sultanı arzularsın.   Yunus kazanır hemen, Eyyüb gibi sabreden, Nasıl hiç sabretmeden, Dermanı arzularsın?   Yunus Emre K

Gel Dosta Gidelim Gönül   Bir nazarda kalmayalım Gel dosta gidelim gönül; Hasret ile ölmeyelim, Gel dosta gidelim gönül…   Hakkın haberin gelmeden Ecel yakamız almadan, Azrail hamle kılmadan, Gel dosta gidelim gönül…   Gel gidelim can durmadan, Suret terkini urmadan, Araya düşman girmeden, Gel dosta gidelim gönül…   Hakkın haberin gelmeden, Ecel yakamız almadan, Azrail hamle kılmadan, Gel dosta gidelim gönül…   Terk edelim ili şarı, Dost için kılalım zarı, Ele geçirelim yâri, Gel dosta gidelim gönül…   Hakkın haberin gelmeden, Ecel yakamız almadan, Azrail hamle kılmadan, Gel dosta gidelim gönül…   Bu dünya olmaz payidar, Aç gözünü canın uyar, Olgıl bana yoldaş u yâr, Gel dosta gidelim gönül…   Hakkın haberin gelmeden, Ecel yakamız almadan, Azrail hamle kılmadan, Gel dosta gidelim gönül…   Gerçek âşıkı bulalım, Hakk’ın haberin soralım, Yunus emre’yi alalım, Gel dosta gidelim gönül…   Hakkın hab