İnsan İslam Ahlak

Öğretmen Bayan Thompson’un Acı Hatırası Öğretmenin adı Bayan Thompson’du ve 5. sınıf öğrencilerinin önünde ayakta durduğu ilk gün onlara bir yalan söyledi. Çoğu öğretmen gibi, onlara baktı ve hepsini aynı derecede sevdiğini söyledi. Bu mümkün değildi, çünkü orada en önde, sırasına adeta çökmüş gibi oturan küçük bir öğrenci vardı. Adı Teddy Stoddard. Bir önceki yıl, Bayan Thompson, Teddy’i gözlemiş, onun diğer çocuklarla oynayamadığını; giysilerinin kirli ve kendinin de hep banyo yapması gereken bir halde olduğunu görmüştü ve Teddy mutsuz da olabilirdi. Çalıştığı okulda Bayan Thompson, her öğrencinin geçmişteki kayıtlarını incelemekle de görevlendirilmişti ve Teddy’nin bilgilerini en sona bırakmıştı. Onun dosyasını incelediğinde şaşırdı. Çünkü birinci sınıf öğretmeni: “Teddy zeki bir çocuk ve her an gülmeye hazır. Ödevlerini düzenli olarak yapıyor ve çok iyi huylu… Ve arkadaşları onunla olmaktan mutlu… ” diye yazmıştı. İkinci sınıf öğretmeni: “Mükemmel bir öğrenci, arkad

  Peçeli Bayan Markette Para Öderken Kasadaki Bayan Başını Kaldırır Fransa da Peçeli bir bacımız süper markette alış-verişini bitirdikten sonra ücretini ödemek için sırada bekler… Birkaç dakika sonra sıranın kendisine gelmesiyle kasiyere doğru ilerler… Kasadaki bayan tesettürsüz bir Müslümandır… Bu bayan çarşaflı peçeli bayanın eşyalarını birer birer kasadan geçirmeye başlar, bir müddet sonra müşterisine kendini beğenmiş bir üslupla, “Bizim bu ülkede birçok problemimiz var ve senin peçen de bunlardan biri… Biz gurbetçiler ticaret için buradayız, dinimizi veya tarihimizi göstermek için değil… Eğer dinini yaşamak ve çarşafını giymek ve peçeni takmak istiyorsan, Arap ülkene geri dön, orada ne yapmak istiyorsan onu yap…” Peçeli kardeşimiz elindeki poşetleri yere koyarak yüzündeki örtüyü kaldırdı… Kasiyer bayan tamamen şok halindeydi, Sarışın ve mavi gözlüydü ve şunları söyledi: “Ben bir Fransız’ım, Arap değilim, hele bir göçmen hiç değilim… Bu benim ülkem ve İSLAM

Niçin Müslüman oldum? (9) Bayan CECILLA CANNOLY [REŞÎDE] (Avusturyalı) Size çok samîmî olarak söyleyebilirim ki, ben farkına varmadan müslüman olmuştum. Çünkü daha genç yaşta iken bağlı olduğum hıristiyan dînine karşı, zerre kadar itimadım kalmamış, hıristiyanlıktan soğumaya başlamıştım. Ben, dinde birçok şeyleri bilmek ve anlamak istiyordum. Bana öğretilmeye çalışılan îtikatları, körü körüne kabûl etmek taraftârı değildim. Neden üç tanrımız vardı? Neden dünyaya hepimiz günahkâr olarak gelmiştik ve kefaret vermeye mecbûrduk? Neden ancak râhib vâsıtası ile Allahü teâlâya yalvarıyorduk? Sonra bize gösterilen türlü türlü işaretlerin, anlatılan türlü türlü mucizelerin ne mânası vardı? Ben bunları ders veren râhiblere sorduğum zaman, onlar kızıyor, (Kilisenin sana öğrettiği şeylerin aslını sen soramazsın. Bunlar gizlidir. Sen yalnız inanmakla mükellefsin) diyorlardı, ama buna da benim aklım ermiyordu. İnsan, anlamadığı, aslını bilmediği bir şeye nasıl inanır? Fakat o zamanlar ben düşü

Niçin Müslüman oldum? Bayan ÂMİNE MOSLER (3) Oğlumun, bana sorduğu birçok suâllere cevap veremiyordum. O bana: (Anne, Allah niçin üç dâne?) diye soruyor, kendim de üç tanrıya inanmadığım için, ona inandırıcı bir cevap veremiyordum. Nihâyet 1346 [m. 1928] senesinde yaşı artık oldukça ilerlemiş olan oğlum, birgün gözleri yaşlı olarak bana geldi, (Anne, ben müslümanlığı tedkîk ettim. Onlar bir tek mâbuta [yaratıcıya] inanıyorlar. Onların dîni, en doğru din. Ben de müslüman olmaya karar verdim. Sen de bana katıl!)diye yalvarmaya başladı. Onun ricâsı üzerine, ben de islâm dînini incelemeye başladım. Berlin câmiine gittim. Câmiin imamı beni çok iyi kabûl etti ve bana müslümanlığın esaslarını anlattı. O anlattıkca, sözlerinin ne kadar doğru, ne kadar mantıkî olduğunu görüyordum. Artık ben de, oğlum gibi islâm dîninin en doğru bir din olduğuna inanmaya başlamıştım. Herşeyden evvel, daha genç yaşta iken bile, bir türlü anlayamadığım, aklımın bir türlü kabûl etmediği üçlü tanrıyı müslümanlı

Ayaklarının Ucuyla Eşine “Bay Bay!” Yapmak           Öğretmenler odasında Resim öğretmeni Ezgi Hanım anlattı.             – Bir hanımlar gününe gittik. Aysun isimli bayan komşumuz ne dese beğenirsiniz? Diğer hanımlar meraklandı. – Ne dedi? Dediler. – Şekerim akşam saatlerinde çocuklar çizgi filme; eşim haberlere ve spora bakıyor. Saat dokuz, dokuz buçuğa kadar televizyonu kimseye vermiyorlar. Ha! İyi ki internet çıktı, o da olmasa sabaha kadar bana sıra gelmeyecek… Çocuklar ve eşim yatınca, TV artık bana kalıyor. 10-11’e kadar dizilerime bakıyorum. Ondan sonra yarışmalar, şu bu derken bir buçuk ikiye kadar sürüyor. Sonra yatıyorum. Eşim altı buçuk yedide işe gider. Zor da olsa bazen uyanırım. Sabahın köründe o’na kim kahvaltı hazırlayacak? Uykudan başımı kaldıramıyorum. Ayaklarımın ucuyla  “Bay bay!”  eder gönderirim. Simit, çay bir şeylerle idare eder. Diğer hanım öğretmenler gülüştüler. Sonra çocukların okula gitmesi yok mu? İşte o beni çileden çıkarıyor. A

Alman Bayan, Bir Türk Erkeğe;  “Kültürsüz!!!” Dedi Üç dört arkadaş camiden çıktık, eve gidiyoruz. İkisi Almanya’da uzun yıllar çalışmışlar. Bir anne ile 11-12 yaşlarındaki oğlu da önümüzden gidiyor. Çocuk cipsleri yer yemez, paketini yola attı. Hâlbuki az ileride çöp varili var. Annesi ise en ufak bir rahatsızlık duymadı. Ben dedim ki: “Şu kadına yazık! Çocuğun yaptığı terbiyesizliğe göz yumuyor. Almancı arkadaştan birincisi dedi ki; bu olay Almanya’da olsaydı; annesi geri dönecekti. O çöpü çocuğa aldıracaktı. Çöp kutusuna atıncaya o kadar onu izleyecek çöpe attırdıktan sonra da; “Bak oğlum sakın bir daha yapma! Herkes senin gibi yapsa bu şehrin cadde ve sokakları pislikten geçilmez. Belediye fazla işçi çalıştırır. Hem o işçilerin parasını da biz veriyoruz. Çocuk bu davranışı pekiştirinceye kadar devam ederdi. Çocuklar bir daha da asla çöpleri yere atmazdı. Diğer Almancı arkadaş dedi ki; ben Almanya’da bir suç işledim. Onun utancını halen taşıyorum. Merakla ne yaptın diye sorduk.