İnsan İslam Ahlak

Şaban Ayı’nın Zikirleri Şaban ayının ilk 10 günü (1’i ile 10’u Arası) Ebû Hureyre Radıyallâhu Anh’dan rivâyet edilen: “Ramazan ayının evveli büyük bir rahmettir, ortası tam bir mağfirettir, sonu ise cehennemden azattır.” hadîs-i şerîfinden dolayı olsa gerektir ki âlimlerimiz, her biri yüzer kere okunmak üzere: 1- İlk On Günde: Şaban ayının 1’i - ile 10’u ”يَا لَطِيفْ جَلَّ شَانُهُ“ 100 defa “ya LATIF” celle şanuhu “Ey acıyanların en merhametlisi!” Meali: Ey işlerinde lutuf, incelik sahibi, yaratılmışların ihtiyaçlarını en ince noktasına kadar bilip karşılayan. 2- İkinci On Günde: Şaban ayının 10’u - ile 20 sinde (10’u ile 20’si Arası)   ”يَا رَزَّاقْ جَلَّ شَانُهُ“   “100 defa “Ya RAZZÂK” celle şanuhu Meali: Ey rızkı bol bol veren, ruh ve bedenlerin gıdasını yaratıp veren 3- Üçüncü On Günde: Şaban- Ayının Son 10 Günü (20’si ile 30’u Arası) ”يَا عَزِيز جَلَّ شَانُهُ“ “100 defa “ya AZİZ”   celle şanuhu “Ey boyunları cehennemden âzâd

Taviz ve Yanlış Meyil Yok Cenâb-ı Hak buyuruyor: “Sakın (kendi hayatını ziyan eden) zalimlere meyletmeyin, yoksa size ateş dokunur…” (Hûd, 113) Rasûlullah Sallallahü Aleyhi Vesellem buyurdular: “Bir kavme benzeyen, onlardandır.” (Ebû Dâvûd, Libâs, 5/4031) İman hiçbir tavizi ve ehl-i îmân olmayanlar ile fâsıklara meyletmeyi kabul etmez. Çünkü kalp, husûsiyeti gereği muhabbet duyduğu kimselerin tesiri altındadır. Nitekim Cenâb-ı Hak; “Sakın (kendi hayatını ziyan eden) zalimlere meyletmeyin, yoksa size ateş dokunur…” (Hûd, 113) buyurmak sûretiyle mü’min bir kimsenin, gönlünü zalim ve fâsık kimselerin muhabbetinden uzak tutması gerektiğine dikkat çekmiştir. Unutulmamalı ki; kalbimizde Cenâb-ı Hak, kendisine hiçbir ortak istemiyor. Çünkü tevhîdin ortaklığa asla tahammülü yoktur. Hevâ, heves de ortak olmayacak. Allah korusun, hele din düşmanına, İslâm’a muhalif kimselere muhabbet beslemek, kalbe büyük bir leke ve zarar verir. İmam Gazâlî Hazretleri; “ Gayr

Secde İle Hiçlikte Yükseliş Cenâb-ı Hak buyuruyor: “Kuşkusuz Rabbin katındakiler O'na kulluk etmekten kibirlenmezler, O'nu tesbih eder ve yalnız O'na secde ederler.” (A’râf, 206) Rasûlullah Sallallahü Aleyhi Vesellem buyurdular: “Kulun Rabbine en yakın olduğu hal secde halidir. İşte bu sebeple secdede çok dua etmeye bakın!” (Müslim, Salât 215. Ebû Dâvûd, Salât 148; Nesâî, Tatbîk 78) Secde halinin kulu Rabbine yaklaştırmasının bir de tarihî yönü vardır. Kur'ân-ı Kerîm’de anlatıldığı üzere, Allah Teâlâ Âdem Aleyhisselâm’ı yarattığı zaman meleklere, “Âdem’e secde edin!” diye emretmişti. O zaman bütün melekler secde ettiği halde İblis kibirlendiği için secde etmemiş ve böylece Allah’ın rahmetini kaybederek kâfirlerden olmuştu (Bakara, 34). İnsan Cenâb-ı Hakk’ın yüce huzurunda alnını yere koyup secde etmek suretiyle “Rabbim, ben senin yüceliğini kabul ediyorum. Senin emrine uyarak huzurunda secde ediyorum. Ben şeytanın yanında değil, meleklerin safın

Kabristan Kabristana vardım her taraf ıssız Gördüm nice hayat bitmiş bu yerde Mevki yok rütbe yok, yatmışlar sesiz Geleni sormadan yutmuş bu yerde Baktım bir mezara yeni kazılmış Ecel tezden bulmuş yazgı yazılmış Etrafında minik taşlar dizilmiş Ölümü erkenden tatmış bu yerde Kimisi genç göçmüş böyleymiş bahtı Kimisi padişah kimisi şahtı Yerle dümdüz olmuş taçları tahtı Nice saltanatlar batmış bu yerde Bu karye mal mülke değer biçmiyor Yalan dolan haset gıybet geçmiyor Fakir zengin diye insan seçmiyor Alıp harmanına katmış bu yerde Hakikat yolundan düşüp sapanlar Yetimin hakkını yiyip kapanlar Koç gibi dövüşüp kavga yapanlar Şimdi kuzu gibi yatmış bu yerde Sağ iken gaflete doymayan gözler Unvana şöhrete doymayan gözler Para pul servete doymayan gözler Üstlerine toprak atmış bu yerde Bir gün devir döner biter mecalim İman yoldaş olsun budur ahvalim Kimisi evliya kimisi âlim Ne güneşler doğmuş batmış bu yerde Kev