İnsan İslam Ahlak

Tecellî-i Cemâl İster Gönül Eğlenmez Eğlenmez   Tecellî-i cemâl ister gönül eğlenmez eğlenmez... Tesellî-i visâl ister gönül eğlenmez eğlenmez...   Sivâ savmını kim dutdu visâlin 'ıydına yetdi; Cemâlin vasfın işitdi gönül eğlenmez eğlenmez...   Cihânı gezse sertâser görünmez ana bahr ü berr; Meğer yâ Rab seni ister gönül eğlenmez eğlenmez...   Şu cân kim buldu cânânı n'ider mülk-i Süleymân'ı; Kodu hayretde aşk anı gönül eğlenmez eğlenmez...   Ne halvetde ne celvetde ne kesretde ne vahdetde; Ne Tûbâ'da ne Cennet'de gönül eğlenmez eğlenmez...   Ne dünyâda ne ukbâda gönül bir özge sevdâda; Demâdem fikr-i Mevlâ'da gönül eğlenmez eğlenmez...   Cemâlin nûrunu gözler ana kâr eylemez sözler; Meğer Mevlâ seni özler gönül eğlenmez eğlenmez...   Gönül vîrânesin yâ Rab kemâl-i fazlın ile yap; Edelden zâtını matlab gönül eğlenmez eğlenmez...   Eğer dünyâ eğer ukbâ visâlinsiz kuru sevdâ; Hüdâî n'itsin e...

  Eğlenmez   Aldanma kardeşim fani dünyaya, Bu düzen dağılır, divan eğlenmez. Kaptırma gönlünü bu viraneye, Herkes gelip göçer, konan eğlenmez.   Düşme sakın, hilesine, ağına! Değer verme, bostanına bağına! Bakarsın kar yağmış umut dağına, Zerre kadar aklı olan eğlenmez.   Malın varsa, harca Hakkın yoluna! Faydan olsun sağın ile soluna! Bir gün yolun düşer berzah iline, Otağı kalkacak sultan eğlenmez.   Gâfil olma ecel gelir ansızın, Gafletle geçmesin gece gündüzün! Yükünü hafif et, yolun pek uzun, Yolcuları gider, kervan eğlenmez.   Hakka sarıl, gitme kötü yollara, Kıymet verilir mi geçmez pullara, Dünya bir zindandır, mümin kullara, Zindancılar gider, zindan eğlenmez.   Ömür tamam olur, defter dürülür, Mahşere gidilir, mizan kurulur, Hakkın dergâhına er geç durulur, Buyruğu tutulur, ferman eğlenmez.   Hüdai nerede, bunca peygamber? Hani Habibullah, Sıddık-ı Ekber? Adaleti meşhur...