Kayıtlar

Babalar etiketine sahip yayınlar gösteriliyor

Ben, Böyle Babalardan Uzağım

Ben, Böyle Babalardan Uzağım   Sevgili Peygamberimiz Sallallahü Aleyhi Vesellem Buyurdular ki:   “Çok Müslüman evlâdı, babaları yüzünden Veyl ismindeki Cehennem'e gideceklerdir. Çünkü bunların babaları, yalnız para kazanmak ve keyif sürmek hırsına düşüp ve yalnız dünya işleri arkasında koşup, evlatlarına Müslümanlığı ve Kur’an-ı Kerîm’i öğretmediler. Ben, böyle babalardan uzağım. Onlar da, benden uzaktırlar. Çocuklarına dinlerini öğretmeyenler, Cehennem'e gideceklerdir.” (İhyâ)   Rabbim cümlemize İslâmiyet’i en doğru kaynaklardan en doğru şekilde öğrenebilmeyi, en ihlâslı ve takvalı bir şekilde yaşayabilmeyi; yavrularımıza ve ulaşabildiğimiz herkese en güzel şekilde öğretebilmeyi nasip eylesin!

Anne Babalarımıza Karşı Vazifelerimiz Vefatlarından Sonra Bile Ölünceye Kadar Devam Eder

Anne Babalarımıza Karşı Vazifelerimiz Vefatlarından Sonra Bile Ölünceye Kadar Devam Eder Arkadaşım maaşını almış, yapacağı ödemelerin listesini hazırlıyordu. - Çocukların okul taksidi:     500 ₺ - Gıda giderleri:                   900 ₺ - Anneme:                            200 ₺ - Babama:                            200 ₺   Gözüm farkında olmadan listeye ilişti.   Anne ve baba kelimelerini görünce:   “- Senin annen de baban da yıllar önce vefat etmedi mi?" diye sordum. Arkadaşım:   “- Evet" deyince   “- Peki bu listeye niçin onları da yazdın?" dedim. Arkadaşım tebbessüm etti.   “-...

Bütün Anne Babalar Ve Eğitimciler Kesinlikle Okusun!

Bütün Anne Babalar Ve Eğitimciler Kesinlikle Okusun!   Yurtdışına Dil öğrenimi ve eğitim için çıkmıştım. Türkiye’de daha önce ciddi hiçbir iş deneyimim yoktu, rahat bir öğrencilik hayatım olmuştu... . Yaşam masraflarını karşılamak için bir Restaurant’ta çalışmaktaydım. Benimle birlikte 14-15 yaşlarında yerli bir Lise öğrencisi çocuk daha çalışıyor, hafta sonları gece saat 10-11’e kadar bulaşık yıkıyordu. Acıyordum çocuğa. Arada izin veriyor, yerine ben yıkıyordum. Ülke refah düzeyi yüksek bir ülke idi. Bir gün, çocuğa niçin çalıştığını sordum. “- Yaşam masrafları için, kiramı ödemem lazım,” dedi. “- Kiminle kalıyorsun, ailen ödemiyor mu kirayı?” dedim “- Ailemle kalıyorum ve aileme ödüyorum.” İçimden: “- Vay acımasızlar!” dedim. Bir yandan çocuğa üzülüyordum bir yandan da ona elimden geldiği kadar yardım ediyordum bizim oraların yüreğiyle “- Aman ezilmesin bu yavrucak!” diyordum. Haftalar geçti... . Bir gün gazete okuyordum. Ülkenin vergi rekortmen...