İnsan İslam Ahlak

  Kızları Manevî Olarak Gömüyorlar   Cahiliyye dönemi yani Efendiler Efendisi'nin Sallallahü Aleyhi Vesellem Peygamberliği bildirilmeden önce en çirkin olan iş kız çocuklarını diri diri gömmekti... Ama şu azmış olan asır da eğer ki kız ve erkek çocuklarına HARAM gözetmeksizin anne baba magazin, gece hayatı çeşitliliği, diziler de ve sinemada sınır tanımadan destek vererek ve buna “Sanat İçin Soyunabilir” veya kız: “Ben sanat için soyunurum!” diyerek kendince meşru bahane ve yol üretmeye çalışıyorsa... Virüsten ibret almadan anne kapalı ama kızı açık saçık giyerek, ulu orta, çarşı-pazar geziyorsa... Kızlar ve daracık giyinen erkekler de dâhil özgürlük veya moda diyerek aslın da haram rüzgârına kapılmış savruluyorsa... Yaz geldi diye kızlar ve erkekler vücutlarını teşhir ediyorsa... Unutulmasın ki Büyük evliyaullahlar şöyle derler: “Ahirette en fazla azap gençlikte yapılan günahlardan dolayıdır...” Örneğin, açıp Bediüzzaman hazretlerinin Eskişehir Cezaevinin karşısı

Kadınlar İslâmiyet Sayesinde İnsan Olma Onuruna Kavuştu Bir adam Hz. Peygamber Aleyhissalatü Vesselâma gelip şöyle dedi: “Ya Rasülallah! Bizler, cahiliye insanları ve putlara tapan kişiler idik. Bu sebeple çocukları öldürüyorduk. Yanımda bir kızım vardı. Büyüyüp, kendisini çağırdığımda, çağırmamdan dolayı sevinecek (bir yaşa geldiği) zaman bir gün onu çağırdım, o da peşimden geldi. Ben de ailemin uzak olmayan bir kuyusuna kadar gittim. (Kuyunun yanına varınca) elini tutup onu kuyunun içine attım. Ondan hatırımda kalan son şey:” “- Babacağım! Babacağım!” demesidir." Bunun üzerine Resûlullah Sallallahü Aleyhi Vesellem Efendimiz gözyaşları boşalıncaya kadar ağladı. Resûlallah Sallallahü Aleyhi Vesellem’ın yanında otu­ranlardan bunu gören bir adam, olayı anlatana; “- Resülullah Aleyhissalatü Vesselamı hüzünlendirdin!" dedi. Resûlullah Sallallahü Aleyhi Vesellem bu adama; "Bırak onu, buyurdu, çünkü o, kendisini ilgilendiren, endişeye sevk eden bir şeyi sormaktadır." Sonr

  Nefsini Hesaba Çeken Kurtulur Hâris el-Muhâsibî Rahmetullahi Aleyh’in şu sözleri ne ibret vericidir: “Nefsini hesaba çeken muhasebe ehlinin belli nitelikleri vardır. Bunları tecrübe ve tatbik edince Allah’ü Teâlâ’nın ihsanıyla yüce makamlara ulaşmışlardır. Her şey güçlü bir azimle ve kötü arzuları tamamen terk etmekle elde edilir. Çünkü azmi sağlam olanların nefsin heva ve hevesine karşı durmaları basitleşir. O hâlde kuvvetli bir azimle şu hu [1] suslara uy: 1-       Ne doğru ne de yalan yere yemin etme. 2-       Yalan söylemekten sakın. 3-       Zulüm bile yapmış olsa hiç kimseye lânet etme. 4-       Vefalı olma imkânı bulduğun sürece, vefasızlık edip ahdinden dönme. 5-       Kimseye beddua etme. Yaptığın iyilik için karşılık bekleme. 6-       Allah’ü Teâlâ’nın rızasını kazanmak için tahammüllü ol. 7-       Halka karşı merhametli ol. Allah’ü Teâlâ’nın gazabından uzak kalmak için en uygun yol budur. 8-       Ne içinden ne de dışından asla günah işlemeye yönelme, a