İnsan İslam Ahlak

  Fatih Sultan Mehmed Dönemi Adalet   Fatih Sultan Mehmed Han; İstanbul’un fethinden sonra, vazifesini emrinin hilâfına yapan bir Hristiyan mimarın kolunu kestirmişti. İstanbul kadısı Hızır Bey, Fatih’in en yakın arkadaşı ve dostu idi. Kendisini İstanbul kadılığına da Fatih tayin etmişti. Eli kesilen Hristiyan mimar, Kadı Hızır Bey’e gidip Fatih’i dâvâ etti. Fatih’e devlet silsile-i merâtibinde hitap tarzı, iken Hızır Bey, Padişah’a, tebaadan herhangi bir insana karşı kullanılan hitapla; “- Murad oğlu Mehmed, şu saatte mahkemeye gelin!” şeklinde celp gönderdi. Fatih, duruşma günü mütevâzı bir şekilde sûrette mahkemeye gitti. Maznun mahalline oturdu. Hızır Bey, yerini aldı. Ve muhakeme başladı. Mahkemelerde hâkim adâlet tevzî ettiği için oturur; diğerleri ayağa kalkarak, ayakta ifade verirdi. Hızır Bey, Fatih’i oturur vaziyette görünce, O’na; “- Şer‘i şerif murâfaası üzresin, ayağa kalk!” diye ihtar etti. Bu îkaz üzerine Fatih, ifade için ayağa kalktı. Kadı Hızır Bey

  Gelsen de Bir Gelmesen de   Artık olan oldu bize, Gelsen de bir gelmesen de… Gelemeyiz biz yüz yüze Gelsen de bir gelmesen de…   Hep kendini çektin naza, Yok, bahara yahut yaza, Bıktım gayrı yaza yaza, Gelsen de bir gelmesen de…   Bir candır bu bir andır bu, Giden gelmez bir handır bu, Dağ taş değil insandır bu, Gelsen de bir gelmesen de…   Göreceğim bir boş kafes, Ceset kalmış çıkmış nefes, Nerde o can nerde o ses, Gelsen de bir gelmesen de…   Osman Yüksel Serdengeçti