Münir Özkul’u Hatırlarken
Münir Özkul’u Hatırlarken Misbah ERATİLLA Ramazan ayının beşinci veya altıncı akşamıydı. O akşam iftardan sonra teravih namazını kılmak için bir mescide gittim. Sağ yanımda on altı on yedi yaşlarında bir genç oturuyordu. Teravihin ilk iki rekâtını kılmış selâm vermiştim. Yanımdaki gencin sağında oturan yaşını başını almış bir adam gence yüksek sesle: “Pantolonunun diz kapağında yırtık var namazın kabul olmaz!” diyordu. Genç ise sanki büyük bir suç işlemiş gibi başını öne eğmiş alnındaki terleri siliyordu. Adam genci ifadeye çeker gibi mezheplerden ilmihal bilgileri vererek yüksek sesle konuşmasını sürdürüyordu. Namaza devam etmek için ayağa kalkındığında ise yaşını başını almış adam gence: “Ne biçim elbise giyiyorsunuz?” diye konuşmasını sürdürüyordu. Teravih namazının diğer rekâtlarına başlamak için ayağa kalktığımızda sağ yanımdaki genç karanlığın içinde kaybolan bir ışık gibi namaz sırasından ayrılarak koşar adımlarla kayboldu, gitti. Bir müddet gencin arkasında...