Aşıkım Ben Resulullah Cemaline
Aşıkım Ben Resulullah Cemaline Tâ ezelde âşık olurum, ol Cenâb-ı Peygâmber’e; Hayret içre kalmışam ben, Resûlulâh cemâline. Aç gözünü bir bak, durulacak mekân mı bu; Cism-i cân-ı eyle kebâb, Resûlulâh cemâline. Kafesteki bülbüle bak, yerinde hiç karar etmez; Niçün âşık olmaz kişi, Resûlulâh cemâline. Bak bu derdin çâresine, elde fırsat var iken; Bâhâ biçilmez ona, Resûlulâh cemâline. Âceb sevgi nerden gelir, ancak bunu bilen bilir; Bir kez görse beyhoş olur, Resûlullah cemâline. Bir açılsa fethi bâb, câhimden görmez âzâb; Veli âşık zâkir âşık, Resûlullah cemâline. Bu sevgimiz tükenmedi, yâ Râbbena Resûl’üne; Kemter Naci âşık oldu, Resûlulâh cemâline…