İnsan İslam Ahlak

Şaşırdım Kaldım İşte   Sözde, senden kaçıyorum dolu dizgin atlarla... Bazen sessiz sedasız ipekten kanatlarla...   Ama sen hep bin yıllık bilenmiş inatlarla... Karşıma çıkıyorsun en serin imbatlarla...   Adını yazıyorsun bulduğun fırsatlarla... Yüreğimin başına noktalarla... Hatlarla...   Baş başa kalıyorum sonunda heyhatlarla... Sözde, senden kaçıyorum doludizgin atlarla.   Ne olur bir gün beni kapında olsun dinle... Öldür bendeki beni... Sonra dirilt kendinle!   Çarpsan karasevdayı en azından yüz binle... Nasıl bağlandığımı anlarsın kemendinle...   Kaç defa çıkıp gittim buralardan yeminle... Ama her defasında geri döndüm SENİNLE...   Hangi düğüm çözülür... Nazla... Sitemle... Kinle... Ne olur bir gün beni, kapında olsun dinle...   Şaşırdım kaldım işte, bilmem ki n’emsin? Bazen kız kardeşimsin... Bazen öpöz annemsin...   Sultanımsın susunca, konuşunca kölemsin... Eksilmeyen çil...

  Geleyim   Bir işaret ver geleyim; öl de yolunda öleyim, Gelip Ravzanı göreyim, ey sevgili Peygamberim! Sıddık orda, Faruk orda, uzaklarda kaldım darda, Göremem ki rüyalarda, ey sevgili Peygamberim!   Medine’dir öz vatanım çağır geleyim Sultanım, Görmek ister ruhum canım ey sevgili Peygamberim! Sıddık orda Faruk orda uzaklarda kaldım darda, Göremem ki rüyalarda ey sevgili Peygamberim!   Balsız olur mu petekler seninle yanar yürekler, Ümmetlerin dua bekler ey sevgili Peygamberim! Sıddık orda Faruk orda uzaklarda kaldım darda, Göremem ki rüyalarda ey sevgili Peygamberim!   Melekler imrenir sana kül olmuşum yana yana, Bir şefaat eyle bana ey sevgili Peygamberim! Sıddık orda Faruk orda uzaklarda kaldım darda, Göremem ki rüyalarda ey sevgili Peygamberim!