Yetiş ey Keştibânım
Yetiş ey Keştibânım Yetiş ey keştibânım, büsbütün deryada yangın var, Değil derya yalınız cümle hep sahrada yangın var… Erişti nev-bahâr vakti figâna başladı bülbül, Değil bülbül yalınız ol gül-i ranâda yangın var… Kaşınla kirpiğin zülfün beni mest etti ey dilber, Değil mestane gözler kâmet-i zîbâda yangın var… Muhabbetden yarattı Ol Habîb'i Hazret-i Mennân, Değil kim Ol Muhammed Hazret-i Mevlâ'da yangın var… Hitab-ı "kün fekân" erdi zuhura geldi akl-ı küll, Felekler gulgule düştü kamu esmada yangın var… Zemîne indi me'vâdan nice yıllar döküp kan yaş, Yalınız ağlayan Âdem değil Havva'da yangın var… Nice yıl hasret-i hicran oduyla yaktı Kenan'ı, Yanan Yakûb değil gör Yûsuf u Zelha'da yangın var Cihan halk olalı göster bana âsûde ahvâlin, Ki yok bir istirahat esfel ü âlâda yangın var… Erişti Sâmî-yi Sultân beraber dilber-i rûhân, Değil yalınız Erzincan Yemen San'a'da yangın var… Bilinmez...