İnsan İslam Ahlak

Ehl-i Sünnet Îtikâdı   1) Yekûl-ül-abdü fî bed-il-emâlî, Li tevhîdin bi nazmin kel-leâlî. Doğru îtikâd yazar, Emâlîn’in başında, İnciler gibi olan nazmın, tevhîd hakkında.   2) İlâhül-halkı mevlânâ kadîmün, Ve mevsûfün bi evsâfil-kemâli. Mevlâmız, mahlûkların ilâhıdır biliniz, Kemâl sıfatlar ile muttasıftır Rabbimiz.   3) Hüvel-hayyül-müdebbirü külle emrin, Hüvel-hakkul-mukaddirü zül-celâlî. O hayydır, hayattadır, her işte tedbîr eder. O vardır, zülcelâldır, her şeyi takdîr eder.   4) Mürîdül-hayri veş-şerril-kabîhi, Ve lâkin leyse yerdâ bil-muhâli. Hayrı ve şerri ister, irâde sıfatıyla, Ancak şerden, kötüden râzı değildir aslâ.   5) Sıfâtüllâhi leyset ayne zâtin, Ve lâ ğayren sivâhü zenfisâli. Allah’ın sıfatları, değil zâtının aynı, Aynı zamanda bil ki, olamaz zât’tan ayrı.   6) Sıfâtüz-zâti vel-ef’âli turran, Kadîmâtün mesûnâtiz-zevâli. Zâta ve fi’le âit, Allah’ın sıfatları, Öncesi yok, kadîmdir,...

Ehl-i Sünnet Kasidesi   Ehl-i sünnet i'tikâdı, sana önce, lâzım olan, Yetmişüç fırka var, ammâ, Cehennemlik geri kalan, Müslimânlar, hep sünnîdir; cümlenin reîsi Nu'mân. Cennet ile müjdelendi; îmânda bunlara uyan.   İ'tikâdı sağlam edip; sonra islâmiyyete bağlan! İslâmın beş şartını yap; harâmlardan sakın hemân! Bir günâhı işler isen, tevbe et, kaçırma zemân! Kim ki uymaz islâmiyyete, birgün olur, elbet pişmân.   Dinsize sakın aldanma, mahv olursun sen de, amân! Tatlı söze inanırsan; olur sonra, hâlin yamân! İki yüzlüler çoğaldı: dışı melek, içi yılan, Tuzağa düşürmek için; dost görünür, hem de candan.   Herkes kendin haklı sanır: Kötü der, bana uymayan. İslâmiyyet terâzidir, odur haklıyı ayıran! İslâma uymıyan bil ki; doğru yoldan sapık insan. Bu söze inanır elbet: Târîhi iyi anlıyan.   Neden doktora koşuyor; herhangi bir yeri ağran? Çünki, ölmek sevmez kimse; herşeyden dahâ tatlı, can. Sonsuz yaşamak arzûsu; bend...