İnsan İslam Ahlak

  Şimdi   Emmi dayı bir arada yaşardık, Gardaş gardaşını görmüyor şimdi... Komşumuzun her derdine koşardık, Bir hatırını bile sormuyor şimdi...   Duvarlar kerpiçti damımız çorak, Evin ortasında isli bir direk, Pişerdi sobada bir kuru çörek, Fakire bir lokma vermiyor şimdi...   Kimi koyun kimi kuzu güderdi, Tuzu bitse komşusuna giderdi, Bacası geç tütse merak ederdi, Komşu komşusunu görmüyor şimdi...   İnsanlar değişti hoş sohbet bitti, İnek dana tavuk ne varsa sattı, Eli ekmek tutan gurbete gitti, Gençlerimiz köyde durmuyor şimdi...   Köyde kalmış üç beş tane ihtiyar, Hatırını sorsan bin bir intizar, Eskiden yağardı dam boyunca kar, Çarık bağına kadar yağmıyor şimdi...   Seher vakti horoz ile uyanan, Geç kalkanı ayıplayan kınayan, GÜCÜOĞLU'yum ne söyleyem ne diyem? Öyle vaktine de kimse kalkmıyor şimdi...   Ali Gücüoğlu

İbretlik Davranış Bir hanımefendi anlatıyor: "Biraz fasulye ve biraz pilav alarak bakır bir tepsiye koydum. Üzerine patlıcan, salatalık ve bir kaç tane kayısı ekledim... Tam dışarı çıkacaktım ki babam sordu: "- Nereye gidiyorsun kızım?" "- Ninem bunları kimsesiz yaşlı adama götürmemi söyledi!" diye cevap verdim. Bunun üzerine babam: "- Şöyle yap. Mutfaktan bir kaç tabak daha getir. Her bir şeyi ayrı tabağa koy ve tepsiyi güzelce düzenle. Yanlarına kaşık, bıçak ve bir bardak su da koy, öyle götür!" dedi. Dediklerinin hepsini yaptım ve elimdekileri dedeye götürdüm. Dönünce babama neden böyle yapmamı istediğini sordum. Babam : "- Yemek ikram etmek 'Mal' sadakasıdır. Bir şeyi düzgün vermek ise 'Gönül' sadakasıdır. Birincisi karnı doyurur; ikincisi ise kalbi doldurur. Birincisi, kimsesiz dedeye, yardım isteyen dilenci hissini verir. İkincisi, yakın bir dost, iyi bir misafir olduğu hissini verir." diye cevap...