Edeb Örtüsünü Giymemişse Beden
Edeb Örtüsünü Giymemişse Beden Kalbin köşküne kurulmuşsa nefis; İnsan da bir, hayvan da bir... Edeb örtüsünü giymemişse beden; Bahar da bir, hazan da bir... Haram lokmaya alışmışsa kursak; Aç da bir, tok da bir... Haline şükrü unutmuşsa insan; Az da bir, çok da bir... Merhamet elini tutmamışsa vicdan; Zalim de bir, mazlum da bir... Bildiği ile amel etmemişse dimağ; Âlim de bir, cahil de bir... Samimiyetten nasibini almamışsa akıl; Akil de bir, mecnun da bir... Manaya bakmayı bilmemişse göz; Güzel de bir, çirkin de bir... Vermeye kudretsiz kalmışsa el; Zengin de bir, fakir de bir... Vermeye kudretsiz kalmışsa el; Zengin de bir, fakir de bir... Ezandan huzursuz olmuşsa kulak; Duyan da bir, sağır da bir... Kulluğun önüne geçmişse kibir; Şeytan da bir, melek de bir... Ve gaflet uykusuna dalmışsa ruh; Hayat da bir, ölüm de bir... Allah aşkını tatmamışsa gönül; Sevgi de bir, nefret de bir... Mevlânâ Ce