Edeb Örtüsünü Giymemişse Beden

Edeb Örtüsünü Giymemişse Beden

Kalbin köşküne kurulmuşsa nefis;

İnsan da bir, hayvan da bir...

Edeb örtüsünü giymemişse beden;

Bahar da bir, hazan da bir...

Haram lokmaya alışmışsa kursak;

Aç da bir, tok da bir...

Haline şükrü unutmuşsa insan;

Az da bir, çok da bir...

Merhamet elini tutmamışsa vicdan;

Zalim de bir, mazlum da bir...

Bildiği ile amel etmemişse dimağ;

Âlim de bir, cahil de bir...

Samimiyetten nasibini almamışsa akıl;

Akil de bir, mecnun da bir...

Manaya bakmayı bilmemişse göz;

Güzel de bir, çirkin de bir...

Vermeye kudretsiz kalmışsa el;

Zengin de bir, fakir de bir...

Vermeye kudretsiz kalmışsa el;

Zengin de bir, fakir de bir...

Ezandan huzursuz olmuşsa kulak;

Duyan da bir, sağır da bir...

Kulluğun önüne geçmişse kibir;

Şeytan da bir, melek de bir...

Ve gaflet uykusuna dalmışsa ruh;

Hayat da bir, ölüm de bir...

Allah aşkını tatmamışsa gönül;

Sevgi de bir, nefret de bir...

Mevlânâ Celâleleddinî Rumî Kuddise Sirrûh