İnsan İslam Ahlak

Ben Gidiyorum, Ta Ki Benden Hayırlısı Gelsin! Yatsı ezanına birkaç dakika vardı. Camiye gitmek üzere son hazırlıklarımı yapıyordum. O sırada kapının zili çaldı. Kapıyı açtım. Karşımda uzun zamandır görmediğim bir dostum. Beni ziyarete gelmiş. Selamlaşıp, kucaklaştık. Buyur ettim. Çay eşliğinde uzun bir sohbet için salona geçtik. Muhabbet gerçekten koyu idi. Nasıl geçtiğini anlayamadığımız üç koca saatin ardından misafirim geç oldu, bana müsaade diyerek noktayı koydu ve kalktı. Sokağın başına kadar eşlik etme teklifime, memnun olurum cevabını verdi. Birlikte çıktık. Sokağın başına vardığımızda, şimdi ayrılık vakti. “Ben gidiyorum, ta ki benden hayırlısı gelsin!” diyerek elini uzattı. Kucaklaşırken, dostumun ettiği duaya alışkanlıkla âmin dedim. Ve arkadaşım sokağın kösesini döndü gitti... Eve dönerken, arkadaşımın veda sözleri takıldı aklıma. “Ben gidiyorum, ta ki benden hayırlısı gelsin!” . Düşündüm, düşündükçe ürperdim. Bu bir dua idi. İlk kez duyduğum yaman bir dua.

 İlk Müslüman Önce Gelsin! Bir bayram sabahı idi... Eshap, Halife Ömer Radiyallahü Anh 'le bayramlaşmak için evine gelmeye başlamışlardı. Gelenlerin hayli kalabalık olduğunu gören Halife: — İlk Müslümanlar önde gelsin, ondan sonrakiler de sıraya girsinler, dedi. Oradakiler, îman etmek bakımından sıraya dizilmişlerdi. Bunların arasında Ebû Süfyan da vardı. Son zamanlarda Müslüman olduğu için hayli geride idi. Bir müddet bekledikten sonra, beklemekten canı sıkılır gibi olmaya başladı. Kendi kendine: “Ne lüzumu var böyle sıra beklemenin” diyordu. O'nun bu halini sezen Süheyl'Bin Amr Hazretleri: — Ya Süfyan, İslam’a davet hepimize birden gelmişti. Fakat ilk zamanlarda İslamiyet’i kabul etmedik ve gördüğün gibi son sıralara düştük. Burada birkaç dakika beklemekten canın sıkılıyor da yarın Ahirette de böyle yapar ve en sona bırakılırsak halimiz ne olur! dedi. Hazreti Amr'ın bu sözleri, Ebû Süfyan Hazretlerine de tesir etmişti... Her ikisi de hüngür h