İnsan İslam Ahlak

Dürüstlük Yarışması ve Geleceğin Padişahının Seçilmesi Padişah, bir gün halkın bütün çocuklarını bir meydana toplar ve her birine 1 saksı ve 1 çiçek tohumu verir. En iyi ve en güzel çiçeği yetiştiren çocuğun: “Kendisinden sonra; geleceğin padişahı” seçileceğini söyler. Bütün çocuklar 1 yıl boyunca her gün tohumlarını sularlar, saksılarını güneşe doğru çevirirler. O gün gelir bütün çocuklar saksılarını eline almış, padişahın huzuruna çıkmak için heyecanla beklerler. En güzel, renga renk çiçekleri yetiştirmişlerdir. Fakat bir çocuğun saksısında ne bir çiçek ne de bir çimlenme vardır. O çocuk annesine: “- Annecim ben gitmek istemiyorum utanıyorum herkesin çiçeği ne kadar güzel büyümüş benimki hiç büyümedi!" der… Annesi de: “- Olsun oğlum sen denedin çabaladın gayret gösterdin ama senin çiçeğin büyümedi. Sen yine de gideceksin o meydana!" demiş. Padişah bütün çocukları tek tek geziyor… Bizim çiçeği büyümeyen çocuk da kuytu bir yerde saklanmış bekliyor

Sakın Benliğe Kapılma Şeyh Sâdî-i Şîrâzî, Gülistan adlı eserinde şu hâtırasını nakleder: “– Çocukluğumda da ibadetlere çok düşkündüm. Geceleri kalkar, ibadetle meşgul olurdum. Bir gece babamın yanında oturuyordum. Bütün gece gözümü yummamış, Kur’ân-ı Kerîm’i elimden bırakmamıştım. Bâzı kimseler ise etrafımızda uyuyorlardı. Babama: “– Şunların bir tanesi bile başını kaldırıp iki rekât teheccüd namazı kılmıyor; sanki ölü gibi uyuyorlar.” dedim. Bu sözüm üzerine babam kaşlarını çattı ve: “– Oğlum! Başkalarının dedikodusunu edeceğine, ‘keşke sen de onlar gibi uyusaydın!’ karşılığını verdi.” Yani babası Sâdî’ye âdeta şu dersi veriyordu: “– Senin hor gördüklerin, seher vaktinin feyzinden mahrum iseler de, onlara ‘Kirâmen Kâtibîn’ melekleri” menfî bir şey yazmıyor. Senin amel defterine ise, din kardeşlerini küçük görme ve gıybet günahı yazıldı…”