İnsan İslam Ahlak

  Uyan, Uyan Bu Gafletten; Ölüm Geliyor…   Gel kardeşim sözüm sen iyi dinle; Fırsat elde iken hayrın yap kendi elinle; Ne yaparsan kabre gider seninle; Uyan uyan bu gafletten ölüm geliyor…   Dünyaya gelen gidiyorlar hep katar katar; Bir gün olur senin de güneşin batar; Rızayı kazananlar kabrine varır rahat yatar; Uyan uyan bu gafletten ölüm geliyor…   Uyup da nefsine yapma ha günahı; Çekersin cezasın mahşer sabahı; Cehdü gayret et kazan rızaullahı; Uyan uyan bu gafletten ölüm geliyor…   Bir ders-i ibrettir bütün bu dünya; Gönül verip aldanmayın yalancı dünyaya; Beğendiriniz kendinizi güzel Mevla’ya; Uyanalım bu gafletten ölüm geliyor…   Şu çıkan soluklar çıkmaz olunca; Kabirde bu gözlere toprak dolunca; Cevabın hazırladın mı Mevla sorunca; Uyanalım bu gafletten ölüm geliyor…   Hacı Mustafa Güneş Kuddise Sirrûh

  Aldattın Kandırdın Beni   İnânmak yokmuş sana, ey dünyâ aldattın beni; Seni seven pişmân imiş, aldattın kandırdın beni…   Ben sanırdım bakidir o, meğerki o fâni imiş; Bildim şimdi ne olduğun, aldattın kandırdın beni…   Bir kez ibret almadım, yâ ben niçin aldandım; Pişmân oldum uyandım, aldattın kandırdın beni…   Her ne istersen verdin, ben sana kalırım derdin; Yüzüme güldün yürüdün, aldattın kandırdın beni…   Gel ey Sıddık dön Allah’a, uyma nefse şu cihana; Dünyâ sözün hep yalandır, aldattın kandırdın beni…

  Bre Yalancı Fenâ Dünyâ Aldattın Yürüttün Beni   Bre yalancı fenâ dünyâ, aldattın yürüttün beni; İnanmak yok imiş sana, aldattın yürüttün beni…   Sanırdım bâkî kalıram, bir gün demezdim ölürem; Şimdi n'olduğum bilirem, aldattın yürüttün beni…   Kala devrânım sanırdım, dünyâyı benim sanırdım; Çıkmaya cânım sanırdım, aldattın yürüttün beni…   Yüzüme güldün yürütdün, her ne ister isem verdin; Ben sana kalırım derdin, aldattın yürüttün beni…   Seyyid Seyfî ölüm vardır, gözün gafletden uyandır; Dünyâ sözün hep yalandır, aldattın yürüttün beni… Seyyid Nizâmoğlu Seyyid Seyfullah Kuddise Sırruh

  Âşık ve Aşk…   Âşık, aşk için şöyle der; “Aşk atına binen kişi, hiç yorulup usanır mı?” İşte bu at vücuttur. Aşk ta Allah’ü Teâlâ’ya olan düşkünlüktür. Kul, Allah’ü Teâlâ’ya âşık olduğu için Allah’ü Teâlâ’nın zikir meclisini arar. ’Allah’ü Teâlâ ı sevenleri arar. Allah’ü Teâlâ’yı konuşanları arar. Allah’ü Teâlâ’ya muhabbet eden insanları arar. Allah’ü Teâlâ’ya gidebilmek için, gece gündüz uğraşır. Oturduğu yerde birisi gelip de: “- Adın ne?” dese; “- Allah’ü Teâlâ!” der. Birisi tokat vursa; “- Allah’ü Teâlâ!” der. İşte âşık insan budur.   Kaynak: http://www.abdullahbaba.com

  Hazan Ölüm…   Hazan ölüm hazan ölüm, Evden eve gezen ölüm! Annemin ördüğü saçı, Teneşirde çözen ölüm…   Annem, annem geç karşıma! Bak gözüm ile yaşıma, Bir daha girmem rüyana, Ah ölümün ilk gecesi…   Annemin giydiği aktır, Yüreğinde yağı paktır, Benden başka oğlu yoktur, Ah ölümün ilk gecesi…   Yer kazılır derin olur, Kazıldıkça serin olur, İçine giren kaybolur, Ah ölümün ilk gecesi…   Ne oldu bir bak ne oldu, Ela göze toprak doldu, Gidenler hep gelmez oldu, Ah ölümün ilk gecesi…   Yer kazılır derin olur, Kazıldıkça serin olur, İçine giren kaybolur, Ah ölümün ilk gecesi…

  Eşeğin Gölgesi Kime Kalacak?   İlim ehli bir zât önemli bir mesele hakkında toplanan ahaliye hitap etmeye çalışıyor, fakat halk pek ilgilenmiyordu. Bilge zât bunun üzerine konuyu değiştirir. “- Bir hikâye anlatıp ineceğim!”, der ve başlar anlatmaya: “- Uzun zaman önceydi, bir delikanlı köyünden komşu köye gitmek için bir eşek kiralar. Eşeğini kiraya veren adamın da komşu köyde işi olunca beraber yola çıkarlar. Konuşa konuşa giderken öğle sıcağı bastırır ve biraz dinlenmek, öğle yemeği yemek için bir subaşına çökerler. Ancak ortalıkta hiç gölgelik olmadığından eşeğin sahibi yemeğini alır ve eşeğinin gölgesine sığınır. Eşeği kiralayan genç buna içerler”: “- Sen çekil gölgede ben oturacağım’ der. Beriki itiraz eder: “- Ben oturacağım, çünkü eşek benim!” Delikanlı; “- Ama ben eşeği kiraladım!” deyince, Eşeğin sahibi; “- Ben sana eşeği kiraladım gölgesini değil!” karşılığını verir ve aralarında kavga çıkar. Hikâyenin tam burasında bilge zât kürsüden iner ve dışarı