İnsan İslam Ahlak

Cennet Kokusu Cennet kokusu ki insanı büyüler. Dünyada kimi zaman Anne kokusuna benzetir, kimi zaman yeni doğmuş bir bebek kokusuna, kimi zaman miski- ambere, kimi zaman en güzel kokan gül ve çiçeklere benzetiriz. Peygamber efendimiz Hz. Muhammed Mustafa Sallallahü Aleyhi Vesellem hadislerinde şöyle tarif etmiştir. Eğer Cennet kadınlarından bir kadın yeryüzüne baksa, misk kokusundan yeryüzü dolar ve yüzünün nuru Güneş ve Ay'ın ziyasını bastırırdı. [Ramuz el-Ehadis-2, s. 3555] Eğer bir huri parmaklarından birini dünyaya gösterse (yer-gök ehli) her can sahibi, onun kokusunu duyardı. [Ramuz el-Ehadis-2, s. 3554] O kadar etkili bir kokusu var demek Cennetin. İsmi bile bir başka huzur veriyor. Cennet derken ilahi bir huzur, mutluluk doluyor içimize. Cennet ki en güzel müjde bize. Peygamberimiz Sallallahü Aleyhi Vesellem... Gıdalardan kokuların en hoşu, en güzeli hâsıl olur. Hadisiyle de cennet yiyeceklerinin kokularındaki güzelliği haber verir. [Kütüb-i Sitte-14, s. 4483

Bundan îmân kokusu geliyor! Ahmed bin Harb Rahmetullahi Kuddise Sirrûh Hazretlerinin’in Behram isminde ateşperest bir komşusu vardı. Bu Behram, bir defasında ticâret için bir yere mal gönderdi. Yolda hırsızlar mallarını alıp kaçtılar. Ahmed bin Harb bu durumu haber alınca, yanında bulunanlara; “- Haydi komşumuza gidelim. Başına gelen bu hâl için üzülmemesini söyleyip onu teselli edelim. Her ne kadar ateşe tapıyor ise de, komşumuzdur” dedi. Behram’ın evine geldiler. Behram kendilerini hürmetle karşıladı. Ahmed bin Harb’ın elini öpüp çok saygı gösterdi. İkramlarda bulundu. O günlerde çok kıtlık olduğundan, bir şeyler yemek için gelmiş olabileceklerini düşünerek ayrıca yemek hazırlamak istedi. Ahmed bin Harb; “- Zahmet etmeyiniz. Malınızın çalındığını duyduk. Üzülebileceğinizi düşünerek, hâlinizi, hatırınızı soralım diye geldik” buyurdular. Behram, “- Evet, öyledir, ama bunda üç şeye şükretmem lâzım oluyor: Birincisi; başkaları benden çaldılar, ben başkalarından çalm

Güzel Kokudan Bayılan Adam                         Adamın biri, gül sularının ve güzel kokularının yapılıp satıldığı bir çarşıdan geçerken düşüp bayılıvermiş. Çarşı esnafı koşup adamı ayıltmak için seferber olmuş. Kimi gül suyu koklatmış, kimi misk-i amber. Fakat adam, tam kendine gelecekken, güzel kokuları aldıkça tekrar bayılıyormuş. Kimse ne yapacağını bilememiş. O sırada, adamın kardeşi oradan geçiyormuş. Akıllı ve tecrübeli adam, ağabeyinin neden bayıldığını anlamış ve bir miktar deri bulup ona koklatmış. Şaşılacak şey, adam derinin kokusunu alır almaz kendine gelivermiş. Orada bulunan herkes bu işe şaşırmış. Adamın kardeşi şu açıklamada bulunmuş: “–Bunda şaşılacak bir şey yok! Ağabeyim, ekmek parası için akşama kadar derilerle uğraşır. Deri işçisi olduğu için deri kokusuna alışıktır. Buradaki güzel kokular ona ağır geldiği için bayılmış, işte gördüğünüz gibi, derinin kokusunu alınca ayılıverdi.” Ahali, bu açıklamayı şaşkınlıkla dinlemiş. İçlerinden akıllı ol