Evin En Öksüzü Baba’lardır!
Evin En Öksüzü Baba’lardır! Babalar en kutsal varlıklar olan Annelerin gölgesinde kalan gizli kahramanlardır! Evin en öksüzü babalardır, en yalnız, en kimsesizi, herkese kimse olurken; evin direği olurken kendisi direksizdir, dayanacağı kimsesi pek yoktur. Çünkü o hep güçlü olmak zorundadır. O zayıf olamaz. Çünkü o kahramandır, o güçsüz olamaz Çünkü o kahramandır, o ağlayamaz. Çünkü o kahramandır, hep kahraman olmak, öyle kalmak zorundadır. Yoksa silebilir herkes onu. Küçümser, erkekten bile saymaz. Batan gemiyi en son terk eden baba iken, uçan bir balonda, fazla ağırlıkların atılması… Aksi halde balonun düşme ihtimalinin olduğu anlarda, aileden ilk atılacak kişi babadır. Hayatını ailesine adasa da, ne eşine ne de çocuklarına yaranabilir, tam anlamıyla. Kimsesi kalmaz zaten, memleketi belli olduğunda. Hani sormuşlar ya adama “Nerelisin?” diye. O da demiş “Henüz evlenmedim!” diye. Ne ilk ailesine ne de yeni ailesine yaranamaz, arada kalır. Aile içi yetmez gibi...