İnsan İslam Ahlak

Babasının Kabri Başında Ağlayan Küçük Kız Hasan-ı Basri Rahmetullahi Aleyh hazretleri bir kabristandan geçerken bakar ki, küçük bir kızcağız bir kabrin başında oturmuş, ağlayarak şöyle diyor: “Babacığım! Her gece senin yatağını ben açardım, bu gece kim açtı?” “Her akşam senin yemeğini ben hazırlardım, bu gece sofranı kim hazırladı?” Bunları hem tekrar ediyor, hem de ağlıyordu… Hasan-ı Basrî Rahmetullahi Aleyh o kızcağıza şöyle seslendi: “Yavrum! Bu soruları sormanın artık zamanı geçti. Babanın yatağı topraktır. Yemesi, içmesi de bitmiştir. “Babana soru soracaksan, şunları sor;” “İmanla kabre girebildin mi baba!” Hadîs-i şerifte buyuruluyor ki: “Kabir ya cennet bahçelerinden bir bahçedir veya cehennem çukurlarından bir çukurdur.” “Senin kabrin bunlardan hangisidir baba?” “Münker ve Nekir meleklerinin sorularına doğru cevap verebildin mi?” Melekler, kötü insanların yüzünü kıbleden çevirirlermiş. “Senin yüzün bıraktığımız gibi hâlâ kıbleye doğru mudur?” “Bunla

Gözler Kapanınca, Pişmanlık Fayda Vermez Ben de dün sizin gibi, dolaşırdım dünyada, Bugün ise ölüyüm, yatarım Musallada. Bu gözler kapanınca, pişmanlık fayda vermez. Dünya dolu mal olsa elden hiç bir şey gelmez. Ailem, akrabalar beni hep tanıyanlar, İçten samimi seven, yüreği kanayanlar. İşte ben gidiyorum son sözümü dinleyin Hakkımı helâl ettim, sizler de helâl edin! Vasiyetim şudur ki, tutmaya gayret edin. Hak yoldan ayrılmayın, Allah yolundan gidin Baki olan Allah’tır, fani olan insandır. Dünyaya tapanların, sonu feci hüsrandır. Hani tahta kurulup, en büyük benim diyen? Hani hep haram yiyen, kan döken ipek giyen? Nefsin arzusu bitmez, insan sonsuzu ister, Sonsuz yalnız Allah’tır, aklolan Hakkı ister. Kavga, niza, gürültü ömürü boşa harcar Sevgi, dostluk, muhabbet, hayata neşe katar. Mal, can da emanettir, hepsi bir gün alınır, Karanlık, boş mezara, yapayalnız girilir. Akraba ve dostların kabre bırakıp döner, Sadece