Beyaz Dilekçe
Beyaz Dilekçe Rahman ve rahim olan adına sığınarak Açtım iki elimi kor gibi iki yaprak Bir edep ölçeğinde umutlu ve utangaç İşte dünya önünde benim ruhum sana aç Bu seyriyen ellerle Senden Seni isterim Senden Seni isterken canımdan çıkar tenim Sana âşık ruhumdur merceği yakan ışık Gözlerim Cemalini görmeden de kamaşır Bir miras yediyim ben iflasın eşiğinde hep sabrım ölçülüyor ihlas bileşiğinde kimim kimlik ararken hem güler hem ağlarım yükseklerden dökülen sular gibi çağlarım. Çok tuzlu bir denizim her anım med ve cezir sana aşık olanım yüreğim kutla esrir döşeğim kara toprak yorganım kara bulut ben seninle doluyken vurgun yapamaz kunut her insan günah işler senden saklanır mı sır tövbe dilekçesiyle sırdan kalkar bu nasır kainatı yarattın donattın rızk verdin kimine sonsuz körlük kimine ışık verdin yanlış adım atmayın diye indi her kitap sana açılan eli geri çevirmesin Rab ulu bir silsileden peygamberler gönderdin gök yüzüne yıldızlar yere çiçekler