Kayıtlar

Tam etiketine sahip yayınlar gösteriliyor

Dünyanın En Büyük 10 Ordusunun Tam Listesi

Dünyanın En Büyük 10 Ordusunun Tam Listesi   01- Çin: 2.225.000 asker. 02- Amerika Birleşik Devletleri: 1.426.713 asker. 03- Hindistan: 1.325.000 asker. 04- Kuzey Kore: 1.106.000 asker. 05- Rusya: 1.037.000 asker. 06- Güney Kore: 687.000 asker. 07- Pakistan: 619.000 asker. 08- Türkiye: 514.850 asker. 09- Vietnam: 484.000 asker. 10- Mısır: 450.000 asker.

Hayat Tam da Böyle Bir Şeydir.

Hayat Tam da Böyle Bir Şeydir. Kocam bir mühendisti. Onunla sakin tabiatını sevdiğim için evlenmiştim. Bu sakin adamın göğsüne başımı koymak içimi nasıl da ısıtırdı… Gel gör ki iki yıl nişanlılık ve beş yıl evlilikten sonra bu sakinlik beni yormaya başlamıştı. Eşimin –bir zamanlar çok sevdiğim- bu özelliği artık beni huzursuz ediyordu. İş ilişkiye gelince oldukça içli, hatta aşırı hassas bir kadınım. Romantik anlara, küçük bir çocuğun şekere düşkünlüğü gibi can atıyorum. Oysa kocamın sakinliği, başka bir deyişle vurdumduymazlığı, evliliğimize romantizm katmaması beni aşktan almış, uzaklaştırmıştı. Sonunda kararımı ona da açıkladım: boşanmak istiyordum. Şaşkınlıktan gözleri açılarak 'niye?' diye sordu. 'Gerçekten belli bir sebebi yok' dedim, 'sadece yoruldum.' Bütün gece ağzını bıçak açmadı. Düşünüyordu. Bu hâli ise hayal kırıklığımı daha da artırmaktan başka bir işe yaramıyordu: işte, sıkıntısını dışarı vurmaktan bile aciz bir adaml...

İbretlik...

İbretlik... Eskiden kocam vardı, eşyam yoktu... Şimdi eşyam var; ama eski kocam yok! Evlenmeye karar verdik... Anlaştık... Eşya, düğün masrafı, düğün salonu, şaşalı bir düğün falan olmasın dedik... Üç odalı bir eve girdik. Sadece temel ihtiyaçlar aldık... Buzdolabı, ütü, ocak, halı, perde vb. Mobilya yoktu... Bir iki tane sandalye almıştık. Yatak odası, oturma odası, yemek odası, misafir salon takımı, gümüşlük gibi mobilya almamıştık... Kocam işten direk eve geliyordu. Kazancımız yetiyordu. Az bir masraf ile düğün yaptığımız için borcumuz yok gibiydi… Beş altı ay böyle geçti. Ama evimize hayırlı olsuna, ziyarete, yemeğe gelen herkes bizi küçük görmeye başladı... Mobilyasız olmaz dediler. Yerde yemek istemeyen oldu. Dizim ağrıyor deyip bir daha gelmeyen oldu... Her gelen alın alın diyordu. Alın demeleri kolaydı. Ama neyle alacaktık? Eşim de bunları duyuyor ve görüyordu. Ama kazancımız yetmez diye yanaşmıyordu. Sonra ne olduysa ben dayanamadım ar...