Mescid-i Aksa’yı gördüm düşümde
Mescid-i-Aksa Mescid-i Aksa’yı gördüm düşümde; Bir çocuk gibiydi ve ağlıyordu… Varıp eşiğine alnımı koydum Sanki bir yer altı nehr çağlıyordu… Gözlerim yollarda bekler dururum; Nerde kardeşlerim diyordu bir ses. İlk Kıblesi benim ulu Nebi’nin; Unuttu mu bunu acaba herkes… Burak dolanırdı yörelerimde; Mi’raca yol veren hız üssü idim. Bellidir kutsallığım şehir ismimden; Her yana nur saçan bir kürsü idim… Hani o günler ki binlerce mü’min; Tek yürek halinde bana koşardı. Hemşehrim nebi’ler yüzü hürmetine; Cevaba erişen dualar vardı… Şimdi kimsecikler varmaz yanıma; Mü’minde yoksunum tek ve tenhayım. Rüzgarlar silemez gözyaşlarımı; Çöllerde kayıp bir yetim vâhayım… Mescid-i Aksa’yı gördüm düşümde; Götür müslümana selam diyordu. Dayanamıyorum bu ayrılığa; Kucaklasın beni İslâm diyordu… (Mehmet Akif İnan Rahmetullahi Aleyh)