İnsan İslam Ahlak

Güzel Ahlâk Duaları Güzel Ahlâk Duası 1 Hz. Aişe Radiyallahü Anha’dan rivayet olunur; Allah Rasûlü Sallallahü Aleyhi Vesellem Buyurdu ki:       اَللَّهُمَّ! كَمَا حَسَّنْتَ خَلْقِي فَحَسِّنْ خُلُقِي Okunuşu: Allahumme ahsente halgi fehassin hulugi. Anlamı: Allah’ım yaratılışımı güzel kıldığın gibi ahlakımı da güzelleştir. Kaynak: (İbn-i Hanbel, el-Müsned) Güzel Ahlâk Duası 2 اَللّٰھُمَّ! جَنِّبْنِي مُنْكَرَاتِ اَلْأَخْلَاقِ، وَالْأَهْوَاءِ، وَالْأَعْمَالِ،   وَالأَسْوَاءِ، وَالْأَدْوَاءِ. Okunuşu:  “Allahümme! Cennibni münkerati’l-ahlaki, ve’l-ehvai, ve’l-e’mali, ve ve’l-esvai ve’l-edvai.” Anlamı:  “Allah’ım! Kötü ahlâktan, nefsani arzulardan, kötü işlerden ve ayıp şeylerden beni uzaklaştır.” Kaynak:  (İbn Hibban, Ed’iye, No: 960) Güzel Ahlâk Duası 3 : وَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّي اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ اَللَّهُمَّ اهْدِنِى لِأحْسَنِ الأَعْمَالِ وَأَحْسَنِ الأَخْلاَقِ؛ لاَ يَهْدِى لأَحْسَنِهَا إِلَّا أَنْتَ، وَقِنِى سَيِّئَ الأَعْمَالِ و

Şeyh-ül Ekber Muhyiddîn ibn Arabî [Kaddesallahu Sırrıhulaziz] On ikinci ve on üçüncü yüzyıllarda Endülüs'te ve Şam taraflarında yaşamış büyük velîlerden. İsmi, Ebû Bekir Muhammed bin Ali olup, künyesi Ebû Abdullah'tır. İbn-i Arabî ve Şeyh-i Ekber diye meşhûr olmuştur. Âilesi meşhûr Tayy kabîlesine mensuptur. Cömertliğiyle meşhûr Adiy bin Hâtem'in kardeşi Abdullah bin Hâtem'in neslindendir. 1165 (H.560) senesinde Endülüs'teki Mürsiyye kasabasında doğdu. 1240 (H.638) senesinde Şam'da vefât etti. Kabri Şam'da olup sevenleri tarafından ziyâret edilmektedir. Küçük yaşında ilim tahsîl etmeye başlayan Muhyiddîn-i Arabî, sekiz yaşındayken babasıyla birlikte İşbiliyye'ye gitti. Pek çok âlimin ilim meclislerinde bulunup, ilim öğrendi. Keskin zekâsı, kuvvetli hâfızası ile dikkatleri çekti. Muhyiddîn-i Arabî pekçok ilimleri tahsîl etti. Filozof İbn-i Rüşd'le görüştü. 1194 (H.590) senesinde Endülüs'ten ayrılarak Tunus'a, 1195'de Fas'a

Kendi Kazdığı Kuyuya Kendisi Düştü Evi, Muhyiddîn-i Arabî hazretlerinin türbesine çok yakın olan Ahmed Halebî, bizzat gözleriyle gördüğü şu kerâmeti anlattı: "Bir gece yatsı namazından sonraydı. Muhyiddîn-i Arabî hazretlerini kötüleyenlerden biri, elinde bir ateşle türbeye doğru yaklaştı. Maksadı sandukasını yakmaktı. Hemen ateşi atacağı zaman, ateş söndü ve kabr-i şerîfinin yanıbaşında, ayaklarının altında bir çukur açıldı ve adam âniden çukurun içinde kayboldu. ..." Yapmak istediği kötülüğün cezasını feci bir şekilde hayatını kaybederek ödedi. Tabi ki bu dünyadaki cezası. Ahiretteki cezasını Allah’ü Teâlâ bilir.