İnsan İslam Ahlak

Vuslat   Bir uykuyu cananla beraber uyuyanlar, Ömrün bütün ikbalini vuslatta duyanlar, Bir hazzı tükenmez gece sanmakla zamanı, Görmezler ufuklarda, şafak söktüğü anı...   Gördükleri rüya ezeli bahçedir aşka; Her mevsimi bir yaz ve esen rüzgârı başka. Bülbülden o eğlencede feryat işitilmez; Gül solmayı; mehtap, azalıp gitmeyi bilmez...   Gök kubbesi her lahza, bütün gözlere mavi... Zenginler o cennette fakirlerle müsavi; Sevdaları hülyalı havuzlarda serinler, Sonsuz gibi, bir fıskiye ahengini dinler.   Bir ruh, o derin bahçede bir defa yaşarsa Boynunda O'nun kolları, koynunda O varsa, Dalmışsa O'nun saçlarının rayihasıyla, Sevmekteki efsunu duyar her nefesiyle.   Yıldızları, boydan boya doğmuş gibi, varlık Bir mucize halinde o gözlerdendir artık. Kanmaz, en uzun buseye, öptükçe susuzdur Zira susatan zevk, o dudaklardaki tuzdur.   İnsan ne yaratmışsa yaratmıştır o tuzdan... Bir sır gibidir az çok ilah olduğumuzdan. Onlar

  Sana Yöneldim   Kuluna göz verdin, “Gör Beni’’ dedin, Dil verdin, “Bilene sor Beni’’ dedin, Gönül verdin, “Hayra yor Beni’’ dedin, Gördüm, sordum, yordum, Sana yöneldim.   Nice dervişlerle, uzun söyleştim, Kör kör bakan, kullarınla eğleştim, İyi, kötü, ne verdiysen paylaştım, Aldığım hisseyle, Sana yöneldim.   Bolca bolca verdin, gönül aşımı, Müjdelere yordun, şu gözyaşımı, Hiç kimseye, eğmediğim başımı, Yalnız Sana eğdim, Sana yöneldim.   Beşer, kazanında, piştim pişeli, Kimi üzgün gördüm, kimi neşeli, Kimi döner durur, aşka düşeli, Pervaneler gibi, Sana yöneldim.   Kimi uykulara, derince dalmış, Kimisi kararsız, ortada kalmış, Kimi, Seni arar, kimi de bulmuş, Bulanlardan oldum, Sana yöneldim.   Kimi der ki; “varsa görünsün, bize’’. Kimi, görmüş, gelmiş önünde dize. Nasıl göstermeli, görmeyen göze? Görenlerden oldum, Sana yöneldim.   Bir ana serçenin, içgüdüsünde, Tavus kuşlarının ince süsünde, Nice örümceğin, ak ör