İnsan İslam Ahlak

Sen Derviş Olamazsın…   Dervişlik der ki bana, Sen derviş[1] olamazsın, Gel ne diyeyim sana? Sen derviş olamazsın; Sen Hakk’ı bulamazsın…   Derviş bağrı taş gerek, Gözü dolu yaş gerek, Koyundan yavaş gerek, Sen derviş olamazsın; Sen Hakk’ı bulamazsın…   Dövene elsiz gerek, Sövene dilsiz gerek, Derviş kibirsiz gerek, Sen derviş olamazsın; Sen Hakk’ı bulamazsın…   Ele geleni yersin, Dile geleni dersin, Böyle dervişlik dursun… Sen derviş olamazsın; Sen Hakk’ı bulamazsın…   Dilin ile şakırsın, Çok maniler dokursun, Vara yoğa kızarsın, Sen derviş olamazsın. Sen derviş olamazsın; Sen Hakk’ı bulamazsın…   Kızmak varsa eğer, Muhammed de kızardı, Bu kakımak sende var Sen derviş olamazsın; Sen Hakk’ı bulamazsın…   Doğruya varmayınca, Mürşide ermeyince, Hak nasip etmeyince, Sen derviş olamazsın; Sen Hakk’ı bulamazsın…   Derviş Yunus gel şimdi, Ummanlara dal şimdi, Ummana dalmayınca Sen derviş olamazsın; Sen Hakk’ı bulamazsın…   Yunus Emre Kuddise Sirrûh...

Paşa Olursun Ama Adam Olamazsın Bir adamın haylaz, yaramaz bir oğlu vardı. Adamcağız oğluna yeri geldikçe: — Oğlum sen adam olmazsın, derdi. Babasının bu sözleri ise çocuğun çok zoruna giderdi. Bir gün gene babası aynı sözü tekrarlamıştı. Çocuk başını aldı gitti, İstanbul'a geldi okumaya başladı. Çocuğun tek muradı adam olmak ve babasını mahcup etmekti. Nitekim okudu, uğraştı ve türlü imtihanlardan sonra Osmanlı Devletine Paşa oldu. Unutmamıştı babasının kendine söylediği sözleri. Emrindekilere, gidin filân memlekette, filân köyde şu isimde biri var onu istanbul'a huzuruma getirin, Diye emir verdi. Paşanın adamları gittiler ve söylenen köyde Paşanın babası Mehmet efendiyi buldular. Adamcağız tarlada çift suluyordu. Yanına varıp: — Seni Paşa Hazretleri İstanbul'a huzuruna çağırır, hazır ol gideceğiz, dediler. Adamcağız şaşırmıştı. Bir Paşa Anadolu'nun fakir köylüsünü niçin huzuruna çağırsındı. Ne ise emir emirdir, hazırlandı, İstanbul'a yola...