İnsan İslam Ahlak

Çanakkale ve Kurtuluş Savaşları Bu Ruhla Kazanıldı   Yaşam koşullarının çetinliği, haram ve helal şeylerin birbirine giriftliği nedeniyle ekmek parası derdinde olan bizler “kul hakkı” meselesini ihmal edebiliyoruz. Hâlbuki Cenabı Hakkın affetmediği günahlardan olan kul hakkına girmemeye dikkat etmek lâzımdır. Çanakkale Savaşı’nda yaşanmış bir Hikâyeyi sunuyoruz… Kimi Urfalı, kimi Bosnalı, Kimi Adıyamanlı, Kimi Gürünlü, Kimi Halepli çok sayıda yaralı getiriliyor… Bunlardan biri Lâpseki’nin Beybaş Köyündendir ve yarası oldukça ağırdır. Zor nefes alıp vermektedir. Alçalıp yükselen göğsünü biraz daha tutabilmek için komutanının elbisesine yapışır. Nefes alıp vermesi oldukça zorlaşır ama tane tane kelimeler dökülür dudaklarından. “- Ölme ihtimalim çok fazla… Ben bir pusula yazdım… Arkadaşıma ulaştırın…” Tekrar derin nefes alıp, defalarca yutkunur: “- Ben… Ben köylüm Lapseki’li İbrahim Onbaşından 1 Mecit borç aldıydım… Kendisini göremedim. Belki ölürüm. Ölürsem söyleyin hakk

106 Sene Evvel Çanakkale Siperlerinden Ramazan-ı Şerife Dair Bir Mektup   “Benim güzel kızım, Bu gün Temmuz 14, Ramazan’ın ikinci günü.   Şeyhülislam oruç tutmayabilirsiniz diye fetva yayınlamış,   Ama benim içim rahat etmedi. Oruca niyetlendim.              Sahur vakti çalıların arasında iki kök çiriş (pırasadan daha küçük bir ot) buldum.   Onlarla sahur ettim.   Gündüzü yeni siperler kazdık. Hiç susamadım. Taarruz arttı. Kafamızı çıkaramadık.              Akşam olunca bir asker ezan okudu.   Siperin içinde matara elden ele dolaştı.              Herkes orucunu su ile açtı.   Ben zannettim ki sadece ben oruçluyum.   Meğer bölüğün hepsi oruçluymuş.              Matara en son bana geldi.   Geldi ama ben kendimden utandım.              Arkadaşlarım hepsi sahursuz oruç tutmuşlar.              Ben ise iki çirişi yediğim için arkadaşlarıma karşı kendimi mahcup hissettim. O gün oruçlu şehit olan Erzurumlu, Darendeli, Edinceli, Afyon’lu ve Yeniceli’nin hak

Şükretmeye Dair (Müslüman Olan Yahudi) Şükre mani olan şey hamlık açgözlülüktür. Hz. Mevlâna Kuddise Sirrûh Şükür, nimetleri avlayıp bağlamaktır. Şükretmeye başladığın vakit, ihsanın, iyiliğin artmasına hazır hale gelirsin. Hak Teâlâ Hazretleri bir kulunu sevince, ona bela verir. Eğer sabrederse derecesini yüceltir ve eğer şükreylerse onu şeçkin kılar. Kimileri Allah'ın lütfuna, kimileri de kahrına şükreder. Onların her ikisi de hayırlıdır. Şükür öyle bir bağlılıktır ki, kahrı lütufa dönüştürür. Akıllı ve olgun kişi, huzur için de, bela için de Allah'a şükreden kimsedir. Muradı cehennem bile olsa, bu kişi Hakk'ın seçtiği kimsedir. Şükür maksuda ulaşmayı kolaylaştırır. Zira dille şikâyet, kalple şikâyet etmeyi doğurur. Peygamber Efendimiz Sallallahü Aleyhi Vesellem buyurmuştur: “Ben dahuk (çok gülen) ve katulüm (çok öldürenim).” Yani “Cefa verenin, zulmedenin yüzüne karşı gülüşüm, onu öldürmektir.” Burada gülmekten kasdedilen, şikâyet edilecek y

Ana Hakkına Dair      Rabbimiz buyuruyor: “Biz, insana, ana-babasına iyi davranmasını tavsiye etmişizdir. Eğer onlar, seni, hakkında bilgin olmayan bir şeyi (körü körüne) bana ortak koşman için zorlarlarsa, onlara itaat etme. Dönüşünüz ancak banadır. O zaman size yapmış olduklarınızı haber vereceğim”. (Ankebut-8)      Efendimiz Sallallahü Aleyhi Vesellem’e sordular: “Annem iyice yaşlanmıştı, ellerimle yedirdim içirdim, yıkadım ve sırtımda taşıdım. Acaba hakkını ödedim mi?”      Efendimiz Sallallahü Aleyhi Vesellem: “Hayır, binde birini bile ödemedin.”      Sahabe : “Niçin, Ya Rasülallah?”      Efendimiz Sallallahü Aleyhi Vesellem: “Çünkü annen sana, hayatının başlangıç noktasındaki zayıf olduğun döneminde yardım etti. (Yani o yapmasaydı, sen büyüyemezdin). Hâlbuki sen ona, o hayatını bitirdikten sonra hizmet ediyorsun. Yani annen sana yardım etmemiş olsaydı sen hayatını yaşayamayacaktın. Ama sen ona yardım etmesen o ölebilecekti, çünkü hayatını zaten yaşamıştı. Ama Allah