İnsan İslam Ahlak

Ağla Nefsim Ağla Ömrün Bitiyor! Her nefes verişte ömür gidiyor, Ağla nefsim ağla ömrün bitiyor, Kora düşmüş bir mum gibi eriyor, Ağla nefsim ağla ömrün bitiyor… Mal, makam; şan, şöhret; hepsi geçici, Para servet buhar gibi uçucu, Sana bir emanet elden kaçıcı, Ağla nefsim ağla ömrün bitiyor… Dünya senin olsa sakın övünme, Padişah da olsan asla güvenme, Kaçan nimetlere asla üzülme! Ağla nefsim ağla ömrün bitiyor… Dünya bir hayaldir, her şey yalandır, Malın, mülkün, canın bir gün talandır, Yaptığın iyilikler sana kalandır, Ağla nefsim ağla ömrün bitiyor… İnsan Dünya hırsıyla maskara olur, Çok sevdiğin her şey ellere kalır, Hesabı ahrette hep seni bulur, Ağla nefsim ağla ömrün bitiyor… Haramlar ateştir sakın yaklaşma! Cehennemde yakar asla bulaşma! Dilinden bal aksın kötü konuşma! Ağla nefsim ağla ömrün bitiyor… Şeytan ve nefsi yen Allah’a kul ol! Salihlere yâr, Rasule dost ol! Hep iyilik yap, iyilikle dol! Ağla nefsim

Allah Kulunu Nasıl Zikreder? Adamın biri, geceleri devamlı Allah’ı zikrederdi. Bütün gecesi zikir fikir içinde geçerdi. Zikir kalbine yerleşmiş, gönlüne tat vermişti. Bir gün şeytan bu adama yaklaştı ve ona, “- Böyle devamlı Allah’ı zikretmen ne zamana kadar sürecek. Sen gece gündüz Allah diyorsun, peki bir kere olsun Allah da sana buyur kulum dedi mi? Zikrinin karşılığını aldın mı? Madem sana bir karşılık verilmiyor, sen bu kötü halinle ve kara yüzünle ne zamana kadar Allah diyeceksin?” diye vesvese verdi. Bu vesvese adama tesir etti. Kalbi karıştı. Onu gerçek zannetti. Demek ben Allah’ı zikretmeye layık bir kul değilim bana karşılık verilmiyor diyerek zikri bıraktı ve uyudu. Gece rüyasında Hızır Aleyhisselam’ı gördü. Hz. Hızır ona, “- Allah’ı zikretmeyi niçin terk ettin; zikirden niçin pişmanlık duydun?” diye sordu. Adam, “- Ben sürekli Allah Allah diye zikrettim; fakat bir gün olsun Allah’tan “buyur kulum” diye bir karşılık duymadım. Ben bu işe lâyık olmadığımdan