Ümit İle Yeis Arasında Yaşamak
Ümit İle Yeis Arasında Yaşamak İman ettik, Müslüman olduk. İmanımızın gereği olarak Müslümanlık ilmini haramları-helâlleri; farzları, sünnetleri, müstehapları, mekruhları, müfsitleri mubahları öğrenip; hayatımızın her alanına tatbik edip; ihlâs ile Müslüman gibi yaşamaya çalışacağız. Sürekli de imanımızı kaybetme yani küfre düşme endişesi taşıyacağız. “Ya son nefesime kadar imanımı taşıyamaz da imansız olarak ölürsem!” diye korkacağız. Bir Müslüman’ın en büyük korkusu İmansız ölmek korkusudur. Çünkü kimse son nefesinde imanla gideceğini bilemez. Ama asla ve asla da ümidimizi kaybetmeyeceğiz. Buna “Ümit ile yeis arasında yaşamak” deniyor. Deseler ki “Bütün insanlar Cennet’e gidecek yalnızca bir kişi Cehennem’e gidecek” o kişi ben olabilirim korkusunu taşıyacağız. Deseler ki “Bütün insanlar Cehennem’e gidecek yalnızca bir kişi Cennet’e gidecek!” o bir kişi ben olabilirim ümidini taşıyacağız.