Ümit İle Yeis Arasında Yaşamak
Ümit İle Yeis
Arasında Yaşamak
İman ettik,
Müslüman olduk. İmanımızın gereği olarak Müslümanlık ilmini
haramları-helâlleri; farzları, sünnetleri, müstehapları, mekruhları, müfsitleri
mubahları öğrenip; hayatımızın her alanına tatbik edip; ihlâs ile Müslüman gibi
yaşamaya çalışacağız. Sürekli de imanımızı kaybetme yani küfre düşme endişesi
taşıyacağız. “Ya son nefesime kadar imanımı taşıyamaz da imansız olarak
ölürsem!” diye korkacağız. Bir Müslüman’ın en büyük korkusu İmansız ölmek
korkusudur. Çünkü kimse son nefesinde imanla gideceğini bilemez. Ama asla ve
asla da ümidimizi kaybetmeyeceğiz. Buna “Ümit ile yeis arasında yaşamak”
deniyor.
Deseler ki “Bütün
insanlar Cennet’e gidecek yalnızca bir kişi Cehennem’e gidecek” o kişi ben olabilirim
korkusunu taşıyacağız.
Deseler ki “Bütün
insanlar Cehennem’e gidecek yalnızca bir kişi Cennet’e gidecek!” o bir kişi
ben olabilirim ümidini taşıyacağız.
Yorumlar
Yorum Gönder