İnsan İslam Ahlak

Dini Çığır Açmak Kolay mı? Ahmet Yatağan Yol, itaat ve sabırla gidilecek. Kâh mahzun olacak kalpler, kâh sevinçli coşkulu. Ve her hal bir imtihan olacak. Hudeybiye günündeki gibi. Orada ve ondan sonra kalbi dosdoğru, adımları kararlı olan kimileri çığırlar açacak, kolbaşı olacak. Nice sahabiler gibi. Hudeybiye'de toplanan bazı Müslümanlar, doğup büyüdükleri vatanları Mekke'yi bırakıp gitmişlerdi. Sadece dinlerini daha iyi yaşamak, daha iyi kulluk edebilmek için. Hicret... Ama Mekke'ye dönecekleri günü de hasretle bekliyorlardı. Bir tarafta Mekke'de müşriklerin elinde esir kalan çaresiz müminler, diğer tarafta Medine'de Beytullah'a özlem duyanlar... O gün sanki bir vücut ikiye ayrılmış gibiydi. Gönüller Sultanı Hz. Peygamber Sallallahü Aleyhi Vesellem Medine'deydi. Mekke'de hakikat ışığına kör kalanlar: - Muhammed hiçbir zaman Mekke'ye giremeyecek! Diyorlardı. Kâinatın Efendisi Sallallahü Aleyhi Vesellem ise Hz. Osman Radiyallahü Anh'

İyi Veya Kötü Çığır Açmak Sual:  Ölünce herkesin amel defterinin kapanacağı söyleniyor. Ülkede çok iyilik veya çok kötülük etmiş kimseler vardır. Bunların da amel defterleri kapanır mı? CEVAP Ölünce amel defterleri kapanır. Fakat iyi veya kötü işte önderlik edenlerin amel defterleri kapanmaz. Hadis-i şeriflerde buyuruldu ki: (Dinimizde iyi bir çığır açana, bunun sevabı ile bununla amel edenlerin sevabı verilir, o çığırda  [o yolda]  gidenlerin sevabından da hiçbir şey eksilmez. Dinimizde kötü bir çığır açana da, bunun günahı ile bununla amel edenlerin günahı verilir, o kötü yolda gidenlerin günahından da hiçbir şey eksilmez.)  [Müslim] (Bir mümin vefat edince her ameli kesilir. Yalnız üç amelinin sevabı, amel defterine yazılmaya devam eder. Bunlar, sadaka-i cariyelerinin, faydalı kitaplarının ve salih çocuklarının kendisi için ettikleri dua ve istiğfarların sevaplarıdır.)  [Ebuşşeyh] [Sadaka-i cariye, cami, çeşme yol gibi, insanlara faydası dokunan, faydalı işlerdir.] Hi

Kalp Kulağını Açmak Halise Ekemen “Ne anlatacak bana” diye, dinlemeye hazırlanırken, yüzünü gördüm, gözlerini… Ne kadar anlar mı diye, tedirgin… Hep böyledir nedense. Anlatanın kariyeri, karizması, statüsü, eğitimi, başarısı, adı, şanı, ünvanı yoksa hep böyledir. Onu iğneleyici bakışlarla dinleriz. Sorgular bir tarafımız, ya hiç yüzüne bakmayız, ya da bakınca ne yaparız ki; Bir anda, utanıverir anlatan. İyisini bekleriz! Madem yok ünvanı, adı, iyisini, en iyisini yapmalı. En güzel sözcükleri kullanmalı, yeni yeni kelimeleri. Güzel tanımlamalı anlattığını ve orijinal olmalı fikirleri hiç duyulmamış… Üslubu kusursuz, jestleri, mimikleri sözcüklerle uyumlu, ses tonu vurgulu olmalı, fakat bağırmamalı konuşurken… Bunları ve daha birçok şeyi bir arada istiyoruz. Peki, kendini kabul ettirmiş adı, ünvanı olanlar da bunların hepsi var mı? Veya bunların kaçına dikkat ediyoruz onları dinlerken… Dedik ya; kendini kabul ettirmiş diye… Sürçse de dili, kelimeleri yanlışta söylese, hata