İnsan İslam Ahlak

Açık Hakikat Allah vardır, birdir, açık hakikat, Bunu ispat ediyor bütün kâinat. Taş, toprak, su, hava, hayvan ve nebat, Hakkın varlığını göstermiyor mu? Gökte yıldızların kandil yakışı, Gecenin ardından, günün çıkışı, Güneşin gülerek, bize bakışı, Hakkın varlığını göstermiyor mu? Kelebeğin kanadının nakışı, Arının altıgen petek yapışı, Köstebeğin yerde tünel açışı, Hakkın varlığını göstermiyor mu?

Âlemi Başıboş Sanma, Ey Ahmak! Âlemi başıboş sanma ey ahmak, Bütün mahlûkatı yaratan vardır. Başını kaldır da âleme bir bak! Göğü yıldızlarla donatan vardır. Tesadüf olur mu şu yüce nizam? Her şeyde görülür büyük intizam. Takvimli bir saat gibi muazzam, Ay ile güneşi yürüten vardır. Bize yağlı fındık veriyor çalı, Bir böcek ipekten dokuyor halı, Zehirli bir arı yapıyor balı, Bunların hepsini öğreten vardır. İnek su içiyor, saf süt oluyor, Ağaç, ekşi tatlı meyve veriyor, Şimşekler çakıyor, rahmet yağıyor, Gökte yıldırımı gürleten vardır. Maksatsız göz görür, kulak duyar mı? Hoca, aklı olan küfre kayar mı? Cehennemde tatlı cana kıyar mı? Dilimizi döndürüp söyleten vardır.

İbretlik... Eskiden kocam vardı, eşyam yoktu... Şimdi eşyam var; ama eski kocam yok! Evlenmeye karar verdik... Anlaştık... Eşya, düğün masrafı, düğün salonu, şaşalı bir düğün falan olmasın dedik... Üç odalı bir eve girdik. Sadece temel ihtiyaçlar aldık... Buzdolabı, ütü, ocak, halı, perde vb. Mobilya yoktu... Bir iki tane sandalye almıştık. Yatak odası, oturma odası, yemek odası, misafir salon takımı, gümüşlük gibi mobilya almamıştık... Kocam işten direk eve geliyordu. Kazancımız yetiyordu. Az bir masraf ile düğün yaptığımız için borcumuz yok gibiydi… Beş altı ay böyle geçti. Ama evimize hayırlı olsuna, ziyarete, yemeğe gelen herkes bizi küçük görmeye başladı... Mobilyasız olmaz dediler. Yerde yemek istemeyen oldu. Dizim ağrıyor deyip bir daha gelmeyen oldu... Her gelen alın alın diyordu. Alın demeleri kolaydı. Ama neyle alacaktık? Eşim de bunları duyuyor ve görüyordu. Ama kazancımız yetmez diye yanaşmıyordu. Sonra ne olduysa ben dayanamadım ar

70 Bin Meleğin Sevab Yazdığı Salâvat جَزَى اللَّهُ عَنَّا سَيِّدِنَا مُحَمَّدًا صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّم مَا هُوَ أَهْلُهُ Okunuşu: Cezallahü anna seyyidina Muhammeden Sallallahü Aleyhi Veselleme ma hüve ehlüh . Anlamı: Allahü Teâlâ, Muhammed Aleyhisselamı biz ümmetine olan merhametinden dolayı layık olduğu bir mükafâtla en yüksek dereceye erdirsin. Fazileti: Hz. Abdullah b. Abbas Radiyallahü Anh anlatıyor: Hz. Peygamber Sallallahü Aleyhi Vesellem şöyle buyurdu: “Kim, ‘Cezallahu anna muhammeden ma hüve ehlüh’ derse: 70 bin melek ona sevap yazarlar.” Kaynak: (Mecmau’z-Zevaid, 10/163).