İnsan İslam Ahlak

  Şiirlerim ve Şairliğim   Şairliğim on iki yaşımda başladı. Bahanesi tuhaftır. Annem hastahanedeydi. Ziyaretine gitmiştim… Beyaz yatak örtüsünde, siyah kaplı, küçük ve eski bir defter… Biti­şikte yatan veremli genç kızın şiirleri varmış defterde . Ha­beri veren annem, bir ân gözlerimin içini tarayıp:   -Senin dedi; şair olmanı ne kadar isterdim!   Annemin dileği bana, içimde besleyip de on iki yaşıma kadar farkında olmadığım bir şey gibi göründü. Varlık hik­metimin ta kendisi… Gözlerim, hastahane odasının pencere­sinde, savrulan kar ve uluyan rüzgâra karşı, içimden kararı­mı verdim:   -Şair olacağım!   Ve oldum.   Ogün, bugün, şairliği küçük ve âdi hasisliklerin üstünde gören, onu idrakin en ileri merhalesi sayan ben, bu küçük ve âdi bahaneyi hiç unutmadım.   San’at ve hayat, san’at ve hakikat üzerinde fikri olma­yan, fikir tasası çekmeyen şair, bence, kuyruğu kıstırılınca ağlayan bir hayvancıktan farksız… Birbirine aykırı çift baştı bir mahlûk olan şai