İmam-ı Gazali Rahmetullahi Aleyh'in Son Şiiri
İmam-ı Gazali Rahmetullahi Aleyh'in Son Şiiri Beni öldü gören ve ağlayan dostlarıma, Şöyle söyle, üzülen din kardaşlarıma, Sanmayınız ki sakın, ben ölmüşüm gerçekten, Vallahi sizde kaçın buna ölüm demekten, Ben sadrın içindeyim bu ceset ise bana, Ev gibi; gömlek gibi örtü olmuştu cana, Ben bir inciyim, örtümse bir sedeftir, Sübhan ile ülfetim, beni beri etmiştir, Bir sabah aranızda, bir ölü gibiydim, Ve bir müddet yaşadım sonra da kefen giydim. Anlayınız sırrımı, onda bir haber vardır, Ve bilin ki sözümün altında ki manadır. İşte rıhlet eyledim, geri size bıraktım, Dünyada ki yurdumu hayalimden çıkardım. Sanmayınız ki ölüm, hemen daim ölmektir, Aslında bir hayattır ve yüce bir hedeftir. Düşünmeyin ki ölüm, azap elem çekmektir, O, sadece bir evden, başka bir eve geçmektir. Azığınızı alın ve yola hazırlanın, Eğer aklınız varsa başka şeye kanmayın. Bana rahmet okuyun, rahmet olunasınız, Biz gitti