İnsan İslam Ahlak

Şehit Tahtında Rabbe gülümser… Şehit tahtında Rabbe gülümser… Ah binlerce canım olsaydı der, Şehit tahtında Rabbe gülümser… Canım bedeli bir sofradan yer! Ümitsiz olmaz, ümitsiz olmaz! Sevdasız olmaz, sevdasız olmaz! Dağları oyup zindan etseler, Allah nurunu söndüremezler, Dağları oyup zindan etseler, Davamın önüne geçemezler! Yarasız olmaz, Çilesiz olmaz! Şehitsiz olmaz, Kurbansız olmaz! Şehit tahtında Rabbe gülümser, Ah binler ce canım olsaydı der, Şehit tahtında Rabbe gülümser, Canım bedeli bir sofradan yer! Karanlık ölür, zülümat ölür! Gözler önünde ve Ölüm ölür! Anladım artık Uhud ve Bedir, Ve Ümit sevda Şehadet nedir, Soludum Kanri Mahşer anını, Ümidi Şehidi ve Sevdayı! Şehit tahtında, Rabbe gülümser, Ah binler ce canım olsaydı der, Şehit tahtında, Rabbe gülümser, Canım bedeli, bir sofradan yer!

GÜLÜMSEME Sular güneşe gülümsedi; Güneş ışıttı, ısıtıverdi… Buharlaşıp göklere uçtular, Kümelenip bulutlara dönüştüler... Gökyüzü, bulutlara gülümsedi; Bulutlar sevinçten yayıldılar… Pamuk tarlaları oluşuverdi… Soğuk hava bulutlara gülümsedi; Bulutlar yağmur olup boşanıverdi… Damla damla, yeryüzüne düştüler... Çatlamış yerler, yağmurlara gülümsedi; Kara toprak, yeşilliğe dönüşüverdi... Altın başaklar, meyveli ağaçlar oluşuverdi. Bitkiler, hayvanlar, insanlar gülümsedi; Bitkiler yeşilleşti, güzelleşti, Hayvanlar cıvıldadı, koşuştu, İnsanlar neşelendi, gülüştü… Yeryüzünde gülen, canlı cansız ne varsa; Bitkiler, hayvanlar, insanlar, hepsi, hepsi… Zikirle şükürle doldu. Güzelleşti, olgunlaştı, mutlu oldu… İnançsızlar, inkârcılar, maddeciler, gülmediler; Gülümsemediler, gülümsetemediler; Sarardılar, karardılar, soldular… Her şeyde hata arayıp durdular… Allah’ın yarattığı her şeyde kusur buldular… Acılarla kıvrandılar, mutsu...