İnsan İslam Ahlak

  Severse Rabbin Sevsin   Kullar, menfaat için sever, Çıkar için methedip över. İşi bitince sana söver, Severse rabbin sevsin gönül.   Güvenme yazına-kışına, Kulların sevmesi boşuna. Övgüler gitmesin hoşuna, Överse Rabbin övsün gönül.   Yağcı olma ağaya-beye, Değmez hiç el-etek öpmeye. Dilencilik yapma kimseye, Verirse Rabbin versin gönül.   Sedat Günay

Beni, Hem Allah’ü Teâlâ; Hem İnsanlar Sevsin Eshab-ı kirâmdan birisi, bir gün sevgili Peygamberimize Aleyhisselâm sorar: "- Bana öyle bir şey öğretin ki; onu yaptığımda hem Rabbim beni sevsin, hem de insanlar! " Cevap olarak buyurdular ki: "Dünyayı sevme Rabbimiz seni sever..." Rabbimiz dünyayı sevmiyor, sevenleri de sevmiyor. Dünyadan başka hiçbir yerde O'na isyan edilmez. Bundan dolayı dünyayı sevmez. "Başkasının elindekine de göz dikme, insanlar seni sever..." İnsanlar kendilerinden bir şey istenmesinden hoşlanmazlar. Dünya sevgisi, ahireti unutturur. Ne büyük aptallıktır! İnsan, bırakıp gideceği muhakkak olan dünyaya bu kadar önem veriyor, gidip kalacağı, muhakkak olan ahiretini ihmâl ediyor ve unutuyor. Servetinin artmasına seviniyor ama ömrünün azaldığına üzülmüyor... M. Said Arvas