İnsan İslam Ahlak

  Duanın Gücü (Dua Her Şeydir) Eski zamanlarda köyde yaşayan geçimini çitfçilik yaparak temin eden bir karı koca varmış. Adam akşam vakti, yemekten sonra pencerenin önüne oturmuş kahvesini içerken hanımına: “- Yarın yağmur yağarsa evdeyim. Yok eğer yağmazsa tarlaya gidip çift süreceğim!” demiş. Hanımı: “- İnşaallah söyle bey, inşaallah!”. Adam: “- Ne inşaallahı hanım, bunun inşaallahı maşaallahı mı var! Zira ortada iki seçenek var, bir üçüncüsü yok ki… Dedim ya, yağarsa evdeyim, yağmazsa tarladayım!”, der. Hasılı hanımı: “- Sen yine de inşaallah de, bakalım sabah ola hayr ola!” diye, ne kadar ısrar etse de, adam inad eder. “İnşaallah!” demez.   Neyse, Sabah olur, hava açık ve gayet güzeldir. Bizim ki hazırlanır ve yola çıkar. Derken olan olur. Şöyle ki: O gece bir suç işlenmiş ve her yerde faili aranıyormuş. Tam o sırada bizimkinin etrafı sarılır ve hiç bir yere gidemezsin derler. Zira çizilen robot resim onunkinin tıpatıp aynısı. Her ne kadar: “- Ben masum

Kim Haklı Olduğu Bir Münâkaşayı Terk Ederse… Temelle Dursun denize karşı durmuş öylece bakıyorlar ve acayipte canları sıkılıyormuş. Birden bir martı gelmiş ve denize bir iniş yapıp küçük bir balık kapıp gitmiş. Temel, Dursun’a demiş; “Mart ne hızlı bir kuş, ekmeği aldı ama kanadı suya değmedi.” “Olur mu? Demiş, Dursun! “Balığı aldı ama kanadı suya değdi!” demiş. “Değdi, değmedi” derken ortalık karışmış ve bir kavga/gürültü ikisi de denize düşmüşler ve sırılsıklam tekrar kavga ederken çevredekiler ayırmışlar. Temel hastaneye, Dursun hapishaneye düşmüşler… Aradan altı yıl geçmiş, Temelle Dursun İstanbul Galata Köprüsü’nde karşılaşmışlar. Birbirlerine sarılmışlar. Hal hatır sohbetten sonra; Temel, Dursun’a demiş ki; “Ula uşağım, ne aptal adamız! Bir kuş için bir birimize girdik. Boşu boşuna altı ay hastane de ve hapishanede yattık… Değil mi? “Evet, ama değdiydi…” Demiş, Dursun. Temel kızmış; “Hayır, kanadı değmediydi.” Dursun; “Değdiydi!” demiş ve gene olan