Bir Derviş Olsaydım
Bir Derviş Olsaydım Bir derviş olsaydım, Yûnus misali, Gönlümü bir aşka salabilseydim! Kalbimde hep ismin, gözümde yaşlar, Mârifetten nasip alabilseydim! Konuşsaydım, sarıçiçek dilinden, Kokunu alsaydım, seher yelinden, Hakk’a doğru gidenlerin yolundan; Sürüne sürüne gelebilseydim! O vefâsız fânîleri bırakıp, Her dem gönülden, gönüle akıp, Boyun büküp, ulu dîvâna çıkıp; Aşkın deryâsına dalabilseydim… Ebûbekir gibi dostun izinde, Hakk’ın nûru parlasaydı yüzümde, Benliğimi yok eyleyip özümde; Hiçliğin kıymetin bilebilseydim… Osman’ım da, yok olsaydım deryâda, Mecnun gibi hak bulsaydım Leylâ’da! Ölmeden ölseydim, yalan dünyada; Gerçek dostta fânî, olabilseydim… Şair: Osman TAŞ (Allah’ü Teâlâ Osman kardeşten razı olsun!)