Fudayl bİn İyad Rahmetullah Aleyh’in Öğüdü
Bir gece Harun Reşid, veziri Fudayl-i Bermeki’ye, “Beni bir kimsenin yanına götür. Kalbim, bu göz kamaştırıcı, şaşalı hayattan sıkıldı. Rahatlık ve gönül huzuru arıyorum” dedi. Veziri onu Süfyan bin Uyeyne’nin evine götürdü. Süfyan kapıyı açıp, - Kim o dedi. - Emir-ül-müminin geldi dediler. - Niçin bana haber vermediniz? Bilseydim ben onun huzuruna gelirdim. Harun Reşid bunu duyunca, - Benim aradığım kimse bu değildir dedi. Süfyan bin Uyeyne bu söz üzerine, - Sizin aradığınız kimse, Fudayl bin Iyad’dır dedi. Fudayl bin Iyada gittiler. Kapının önüne geldiklerinde, Hz. Fudayl (Günah işleyenler, kendilerini iman edenlerle bir tutacağımızı mı sanıyorlar) mealindeki, Casiye suresi 25. Âyetini okuyordu. Harun Reşid; “Nasihat istesek bu bize yeter” dedi. Kapıyı çaldılar. Hz. Fudayl - Kim o? dedi. - Emir-ül-mümininin dediler. Bunun üzerine Fudayl bin Iyad; - Emir-ül mümininin benim yanımda ne işi var ve benim onunla ne işim var? Beni lütfen meşgul etmeyiniz dedi. Ve