İnsan İslam Ahlak

Duâda Dikkat Cenâb-ı Hak buyuruyor: “Duâlarına şu sözleri de ekle. De ki: “Ey güçlükleri kolaylaştıran Allah! Ey Rabbimiz! Bize dünyada da iyilik ver, âhirette de iyilik ver. Bizi cehennem azabından koru!” (Bakara, 201) Rasûlullah (sav) buyurdular: "Allâh'tan talep edilen (dünyevî şeylerden) Allâh'ın en çok sevdiği, âfiyettir." (Tirmizî, Deavât, 112/ 3542) Bir kimse devamlı olarak; “Yâ Rabbi! Lûtf u kereminle âfiyet ihsan buyur, bizleri âfiyetten ayırma!” der dururdu. Onun bu sözlerini işiten birisi merakla: "-Yapmakta olduğun bu duânın mânâsı nedir? Niçin bu kadar sık tekrar ediyorsun?" diye sordu. O da, soruyu yönelten şahsın merakını gidermek için başından geçenleri şöyle hülâsa etti: "-Ben, sırtında semer ile insanların yüklerini taşıyan ve böylece geçimini temin eden bir hamal idim. Bir defasında çok ağır bir un çuvalını yüklenmiş, uzun bir müddet taşımış ve fazlaca yorulmuştum. İstirahat etmek için bir ara çuvalı yere koy

 Şahmerân Duası دُعٰٓاءِ  شَاهْ مَرَان Allâü Te’âlâ’nın huzûrundan kovulmuş olan Şeytân’ın şerrinden, saltanatı ezelî, vech-i yûce ve büyük olan, Allâh-ü Te’âlâ’ya sığınırım. Bismillâhi’r-Rahmâni’r-rahîm. (o Rahmân ve o rahîm olan Allâh-ü Teâlâ’nın adıyla.) Salât-ü selâm peygamber efendimiz Hz. Muhammed (aleyhi’s-salât-ü ve’s-selâm)’e o’nun âl ve ashâbına olsun. Allâh-ü te’âlâ’nin huzûrundan kovulmuş olan şeytânin şerrinden yine Allâh-ü te’âlâ-ya siğinirim. Bismillâhi’r-rahmâni’r-rahîm. (o rahmân ve o rahîm olan Allâh-ü teâlâ’nin adiyla.)       أَعُوذُ بِاللّٰهِ الْعَظِيمِ وَبِوَجْهِهِ الْكَرِيمِ وَسُلْطَانِهِ الْقَدِيمِ مِنَ الشَّيْطَانِ الرَّجِيمِ. بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ. أَلْحَمْدُ لِلّٰهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ. وَالصَّلَا ةُ وَالسَّلَامُ عَلٰى سَيِّدِنَا مُحَمَّدٍ وَاٰلِهِ وَصَحْبِهِ أَجْمَعِينَ. أَعُوذُ بِاللّٰهِ مِنَ الشَّيْطَانِ الرَّجِيمِ، بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ . Gerçek Hayat Sâhibi, He

Allah’ü Teâlâ'nın En Sevdiği Duâ Resûl-i Ekrem Sallallahü Aleyhi Vesellem Efendimiz buyurdu ki: “Allah’ın en sevdiği duâ, kulun şöyle demesidir: Allah’ım! Ümmet-i Muhammedin hepsine rahmetinle muamele eyle.” (Râmûzü’l-Ehâdis) Rabbimiz, sadece kendini düşünen, kendi iyiliğini isteyen bencil insanlardan hoşlanmaz. İslâmiyet îsâr dinidir. Yâni, kendi nefsine başkasını tercih ahlâkı asıldır. Diğer gâmlığı telkîn eder. İslâm dîni “Nefsî, nefsî” değil, “Ümmetî, ümmetî” diyen, yâni kendinden önce ümmetini düşünen bir peygamberin yoludur. Müslüman, İslâm’ın bu tefekkür ruhunu idrak ile cemiyetin ihtiyaçlarını kendi ihtiyaçlarına tercih ettiği, ferdiyetçilik ve bencillikten, şahsî çıkarcılıktan sıyrıldığı nisbette, Allah’ın rızâsına nâil olur... Rabbini kendinden hoşnut eder. رَبَّنَا آتِنَا فِي الدُّنْيَا حَسَنَةً وَفِي الآخِرَةِ حَسَنَةً وَقِنَا عَذَابَ النَّارِ Rabbena âtina fiddünya haseneten ve fil ahireti haseneten! Vekîna azabennar! Ey Rabbimiz! Bize dünyada d

Âcizliğimizin İtirafı: Duâ Cenâb-ı Hak buyuruyor: “Rabbiniz buyurdu ki: “Bana dua edin de duanızı kabul edeyim. Bana ibadet etmeyi (dua etmeyi) kendilerine yediremeyenler cehenneme zelîl olmuş bir halde gireceklerdir” (Mü’min, 60) Rasûlullah (sav) buyurdular: “Allah katında, duadan daha kıymetli bir şey yoktur.” (Tirmizî, Deavât, 1/3370 ) İnsanoğlu, hayatın inişli ve yokuşlu yollarında bazen hoşuna giden, bazen de kendisini içten içe yıpratan hâdiselerle karşılaşır. Neşe ve mutluluk veren olaylar, onu minnet ve şükran hislerine yönelttiği gibi; üzüntü, musîbet ve keder ânları da yürek darlığı, gönül yorgunluğu ve yalnızlığa sevk eder. Duâ, insanın kâinâtı yoktan var eden ve her şeye hükmü geçen Allah Teâlâ’ya sığınması, O’na yalvarıp yakarması; kendi acz, eksiklik ve zayıflığını itirafıdır. Gerçekten kâinâttaki bütün hâdiseler, Allahü Teâlâ’nın ezelî ilmiyle takdir buyurduğu bir kadere bağlıdır. Onun ilmi hâricinde iyi-kötü hiçbir şey gerçekleşmeyeceği gibi,