İnsan İslam Ahlak

  Uhud Dağından Ağır Gelen Amel   Hz. Aişe Radiyallahü Anha Validemiz, rüyasında kıyametin koptuğunu, insanların mahşer yerine toplandıklarını gördü. Bir kadının ameli Uhud Dağı’ndan da ağır geldi. Hz. Aişe Radiyallahü Anha o kadını tanıyordu. Uyanınca onu çağırttı ve amelinin ne olduğunu sordu. Kadın söylemekten çekindi. Hz. Aişe Radiyallahü Anha ısrar edince dedi ki… Şu yedi hususla amel etmeye çok dikkat ederim…   1- Kendimi hep korudum. Hiçbir zaman beni mahremimden başkası görmedi. 2- Elimde oldukça benden bir şey isteyeni hiç boş çevirmedim. 3- Hiçbir zaman yalnız yemek yemedim. 4- Ezan okunmadan önce namaza hazırlandım. 5- Müezzin ezan okuyunca onun söylediklerini ben de söyledim. 6- İstişare etmeden, danışmadan bir şey yapmadım. 7- Akrabamdan benden alakayı kesmiş olanı, ben aradım, ziyaret ettim. Bunun üzerine Aişe Radiyallahü Anha validemiz; “Senin mizanın, işte bununla ağır oldu.” Buyurdu. (Ravzâtü’l Ulemâ)

O’na Bir Şey Oldu mu? Uhud günü Medîne acı bir haberle çalkalandı. “- Muhammed öldürüldü!” denilince şehirde çığlıklar koptu, feryâdlar Arş’a yükseldi. Hattâ Ensâr’dan Sümeyrâ Hâtun Radiyallahü Anha’ya: İki oğlu, babası, kocası ve kardeşinin şehîd olduğu haber verildiği hâlde, o hiç aldırmadan hemen Allâh Rasûlü’nün durumunu sordu: “– O’na bir şey oldu mu?” dedi. Sahâbe-i kirâm cevâben: “– İyidir, Allâh’a hamd olsun, O, senin arzu ettiğin gibi hayattadır!” dediler. Sümeyrâ Hatun Radiyallahü Anha: “– O’nu bana gösteriniz ki kalbim mutmain olsun.” dedi. Gösterdiklerinde hemen gidip elbisesinin ucundan tuttu ve: “– Anam babam Sana fedâ olsun Yâ Resûlallâh! Sen sağ olduktan sonra artık hiçbir şeye endişelenmem!” dedi. (Vâkıdî, I, 292; Heysemî, VI, 115)