Annem Çok Sevmelerin Kadınıydı...
Annem Çok Sevmelerin Kadınıydı... Annem çok sevmelerin kadınıydı... Daldaki kirazları, Yazmasındaki oyaları, Fistanındaki çiçekleri, Asmadaki üzümleri, Evin kedisini, Sokağın delisini... Babamın gömleğini... Beni, bizi, mahalleyi... Bildiğim her şeyi severdi... Bana da sevmeyi öğretti... Öyle az buz değil “çok sev” derdi… Annem gibiyim artık... Az sevme bilmiyorum ben... Çok sevdiğimdendir Bu kadar incinmem... Ah annecim... Senin sütün ak, yüreğin pak... Ama inan şimdilerde; Senin bildiğin gibi değil hayat! Didem Madak