İbret Al
İbret Al! Zâhidâ! Aç gözün, sahraya bak da, ibret al! Şu direksiz kubbe-i semaya bak da, ibret al! Görmek istersen, Cenab-ı Kibriya’nım kudretin, Her sabah, seher vakti, dünyaya bak da ibret al! Padişah olsan da, derler “er kişi niyetine”, Var, musallada yatan mevtaya bak da, ibret al! Bir kefendir akıbet, sermaye-i bey ve fakir, Varlığa mağrur olan, Mecnun değil de, ya nedir? (Alıntı)