İnsan İslam Ahlak

Yetiş ey Keştibânım Yetiş ey keştibânım, büsbütün deryada yangın var, Değil derya yalınız cümle hep sahrada yangın var… Erişti nev-bahâr vakti figâna başladı bülbül, Değil bülbül yalınız ol gül-i ranâda yangın var… Kaşınla kirpiğin zülfün beni mest etti ey dilber, Değil mestane gözler kâmet-i zîbâda yangın var… Muhabbetden yarattı Ol Habîb'i Hazret-i Mennân, Değil kim Ol Muhammed Hazret-i Mevlâ'da yangın var… Hitab-ı "kün fekân" erdi zuhura geldi akl-ı küll, Felekler gulgule düştü kamu esmada yangın var… Zemîne indi me'vâdan nice yıllar döküp kan yaş, Yalınız ağlayan Âdem değil Havva'da yangın var… Nice yıl hasret-i hicran oduyla yaktı Kenan'ı, Yanan Yakûb değil gör Yûsuf u Zelha'da yangın var Cihan halk olalı göster bana âsûde ahvâlin, Ki yok bir istirahat esfel ü âlâda yangın var… Erişti Sâmî-yi Sultân beraber dilber-i rûhân, Değil yalınız Erzincan Yemen San'a'da yangın var… Bilinmez

Resulullah Sallallahü Aleyhi Vesellem’in Taziyesi Resulullah Sallallahü Aleyhi Vesellem efendimizin taziye mektubu şöyledir: Allahü Teâlâ sana selamet versin! Ona hamd ederim. Herkese iyilik ve zarar, yalnız Ondan gelir. Allah’ü Teâlâ, sana çok sevap versin. Sabretmeni nasip eylesin! Onun nimetlerine şükretmenizi ihsan eylesin! İyi bilmeliyiz ki, kendi varlığımız, mal, servet, kadın ve çocuklarımız, Allah’ü Teâlâ’nın, sayısız nimetlerinden, tatlı ve faydalı ihsanlarındandır. Bu nimetleri, bizde sonsuz kalmak için değil, emanet olarak kullanmak, sonra geri almak için vermiştir. Bunlardan, belli bir zamanda faydalanırız. Vakti gelince, hepsini geri alacaktır. Allah’ü Teâlâ, nimetlerini bize vererek sevindirdiği zaman, şükretmemizi, vakti gelip geri alınca da, sabretmemizi emreyledi. Senin bu oğlun, Allah’ü Teâlâ’nın tatlı, faydalı nimetlerinden idi. Geri almak için sana emanet bırakmış idi. Şimdi, geri alırken de, sana çok sevap, iyilik verecek, acıyarak, doğru yolda iler

Hayır Kapılarının Açılması İçin Okunacak Dua اَللّٰهُمَّ يَا مُفَتِّحَ الْاَبْوابِ اِفْتَحْ لَنَا خَيْرَ الْبَابِ Okunuşu: Allahümme yâ müfettihal ebvâb, iftah lenâ hayral bâb! Anlamı: Ey kapıları açan Allah’ım! Bize hayır kapılarını aç…” Yâ Müfettiha’l-Ebvâb esması anlamı: Bütün kapıları açan.

Bulmak Bir an kayboldun gibi! Yaşadım kıyameti Yoruldun ama buldun ey kalbim emaneti Yeniden su yürüdü dalıma yaprağıma Bir bakışın can verdi kurumuş toprağıma Çiçeğe durdu kalbim içtim parmaklarından Göz çeşmem suya erdi sevda kaynaklarından Bir aydınlık denizin sonsuz derinliğinde Yüzüyorum gözünün yeşil serinliğinde Bir ışık bir kelebek biraz çiçek biraz kuş Yeni bir ülke yüzün ellerimde kaybolmuş Soluğum bir kuş gibi uçuyor ellerine Kapılıp gidiyorum saçının sellerine Gözlerinden göğüme sayısız yıldız akar Bir gülüşün içimde binlerce lamba yakar Bir kurtuluştur o an çağrılsa senin adın Sesin ne kadar sıcak sesin ne kadar yakın Tabiat bir bembeyaz gelinlik giymiş gibi Yüzüme kar yağıyor sanki elinmiş gibi Sensiz geçen zamanı belli yaşamamışım Sensizlik bir kuyuymuş onu aşamamışım Bir yol buldum öteye geçerek gözlerinden İşte yeni bir dünya peygamber sözlerinden Ölüm bize ne uzak bize ne yakın ölüm Ölümsüzlüğü

Samimi amel nedir? Allah bağlısı kişi kimdir? Havariler İsa Aleyhisselâm'a sorarlar: “Samimi (hâlis) amel nedir? Allah bağlısı kişi kimdir?” İsâ Aleyhisselâm buna şu ibret dolu cevabı verir: “Samimi amel, katıksız ameldir. Yani yalnız Allah'ü Teâlâ’nın hoşnutluğunu kazanmayı gaye güden ameldir. Allah'ü Teâlâ bağlısı kişi ise yaptığını sadece Allah'ü Teâlâ için yapan, O’ndan başka kimsenin işlediği ameli bilmesini istemeyen kişidir.”