Yetiş ey Keştibânım

Yetiş ey Keştibânım

Yetiş ey keştibânım, büsbütün deryada yangın var,

Değil derya yalınız cümle hep sahrada yangın var…

Erişti nev-bahâr vakti figâna başladı bülbül,

Değil bülbül yalınız ol gül-i ranâda yangın var…

Kaşınla kirpiğin zülfün beni mest etti ey dilber,

Değil mestane gözler kâmet-i zîbâda yangın var…

Muhabbetden yarattı Ol Habîb'i Hazret-i Mennân,

Değil kim Ol Muhammed Hazret-i Mevlâ'da yangın var…

Hitab-ı "kün fekân" erdi zuhura geldi akl-ı küll,

Felekler gulgule düştü kamu esmada yangın var…

Zemîne indi me'vâdan nice yıllar döküp kan yaş,

Yalınız ağlayan Âdem değil Havva'da yangın var…

Nice yıl hasret-i hicran oduyla yaktı Kenan'ı,

Yanan Yakûb değil gör Yûsuf u Zelha'da yangın var

Cihan halk olalı göster bana âsûde ahvâlin,

Ki yok bir istirahat esfel ü âlâda yangın var…

Erişti Sâmî-yi Sultân beraber dilber-i rûhân,

Değil yalınız Erzincan Yemen San'a'da yangın var…

Bilinmez Salih'in rengi çalınır tablı gülbangı,

Kurulmuş Kerbelâ cengi yaman gavgâda yangın var…

Erzicanlı Salih Baba