İnsan İslam Ahlak

Çanakkale ve Kurtuluş Savaşları Bu Ruhla Kazanıldı   Yaşam koşullarının çetinliği, haram ve helal şeylerin birbirine giriftliği nedeniyle ekmek parası derdinde olan bizler “kul hakkı” meselesini ihmal edebiliyoruz. Hâlbuki Cenabı Hakkın affetmediği günahlardan olan kul hakkına girmemeye dikkat etmek lâzımdır. Çanakkale Savaşı’nda yaşanmış bir Hikâyeyi sunuyoruz… Kimi Urfalı, kimi Bosnalı, Kimi Adıyamanlı, Kimi Gürünlü, Kimi Halepli çok sayıda yaralı getiriliyor… Bunlardan biri Lâpseki’nin Beybaş Köyündendir ve yarası oldukça ağırdır. Zor nefes alıp vermektedir. Alçalıp yükselen göğsünü biraz daha tutabilmek için komutanının elbisesine yapışır. Nefes alıp vermesi oldukça zorlaşır ama tane tane kelimeler dökülür dudaklarından. “- Ölme ihtimalim çok fazla… Ben bir pusula yazdım… Arkadaşıma ulaştırın…” Tekrar derin nefes alıp, defalarca yutkunur: “- Ben… Ben köylüm Lapseki’li İbrahim Onbaşından 1 Mecit borç aldıydım… Kendisini göremedim. Belki ölürüm. Ölürsem söyleyin hakk

Yedi Düvel Çullandılar Üstüme Dedelerim Kurtuluş’ta kaybettim. Ağladım, gülmedim; yetim çocuğum! Alacağım intikamım ahdettim, Yürek acılarım dindirmediler… Yedi düvel çullandılar üstüme, Bin bir delik açtırdılar postuma, Çamur içtim su koymadım testime, Demliğim mangala koydurmadılar… Çarık giydim öküz ile çift sürdüm, Kıtlık oldu, yoksullaştım, aç durdum, Şehit gazi işlerine koşturdum, Yavan ekmeğimi yedirmediler… Harmanlarda ter dökerek çalıştım, Davar güttüm çobanlığa alıştım, Dinlenmeden gece gündüz uğraştım, Bir yudum suyumu içtirmediler… Düşman, hainlere; çete kurdurdu, Gözü dönen korkak itler kudurdu, Okul yaktı kalkınmamı durdurdu, Cahil kaldım, yüzüm güldürmediler… Teröristler, mala - cana saldırdı, Fabrikamı, dozerimi yandırdı, Pusu kurdu, dede - bebek, öldürdü, Akan gözyaşımı, sildirmediler… Ben ne yaptım dış güdümlü soysuzlar? Hem Yahudi, Haçlı, mason dinsizler, Müslümandan petrol çalan hırsızlar! La