Seni Seviyorum!
Seni Seviyorum! Acaba kaç kişi bu sözü söylerken inanarak söylüyor? Acaba kaç kişi sevgiyi en gerçek ve en yalın haliyle duyumsuyor yüreğinde? Acaba kaç kişi sevgisinin üzerinde menfaat tohumlarının yeşermesine izin vermeden sevmeyi becerebiliyor? Acaba kaç kişi sevgisi uğruna, almadan vermeyi erdem ayıyor? Acaba kaç kişi sevgisini tek bir kadına/erkeğe yoğunlaştırıp, "Biri giderse diğeriyle idare ederim" zafiyetine düşmeden besleyebiliyor? Galiba sevmeyi yanlış öğrendik. Yanlış benimsedik. “Sevmek”; sadece sevgiliyi koluna takıp, çevreye caka satmak demek değildir. “Sevmek”; sadece patlamış mısır yiyerek ya da el ele tutuşarak film seyretmek değildir. “Sevmek”; otomatiğe bindirilmişçesine sadece hafta içi, sadece hafta sonu, sadece belli saatlerde buluşmak değildir. “Sevmek”; "Seviyorsa beni bırakıp gitmez, giderse zaten sevmiyordur!" felsefesini savunarak sevgiyi kendi kaderine terk etmek demek değildir. “Sevmek”;