İnsan İslam Ahlak

Azrail, Başına Geldiği Zaman!   Azrail, başına geldiği zaman, Kırılır ayakla kol, yavaş yavaş... Mevlâ’m nasip etsin din ile iman Akar gözlerinden sel, yavaş yavaş...   Yüksek uçan gönül, yorulur bir gün, Ölçü terazisi, kurulur bir gün. Herkesin yaptığı, sorulur bir gün, Döner mi, ya Rabbi, dil yavaş yavaş...   Hep nefsine uydun, tevbe etmedin, Her bulduğun yedin, şükür etmedin. Nihayet, bu kara toprağa geldin Çekilir dünyadan el, yavaş yavaş...   Kabrin üzerine dikerler taşı, Bir avuç toprağa koyarsın başı. Baba, oğlun görmez, kardaş kardaşı Gider, geri dönmez yol, yavaş yavaş...   Kâfurlu, ılık suyu koyarlar O nazlı bedeni, tekmil soyarlar. Öldüğünü konu komşu duyarlar Gelir geri ahbaplar, ol yavaş yavaş...   (Alıntı)

  Seher vakti esen yeller; Efendime selâm söyle! Dost aşkıyla açan güller; Efendime selâm söyle!   Uzatırım yetmez elim; medhedemez aciz dilim; Ravzaya varınca yolum; Efendime selâm söyle!   Çöl, ovalar tuzlu yollar; âşık olan yanar, ağlar; Aciz gönlüm görmek ister; Efendime selâm söyle!   Uzatırım yetmez elim; medhedemez aciz dilim; Ravzaya varınca yolum; Efendime selâm söyle!   Ebu Zemzem sucuları; bitmez aşkın acıları; Anadolu hacıları; Efendime selâm söyle!   Uzatırım yetmez elim; medhedemez aciz dilim; Ravzaya varınca yolum; Efendime selâm söyle!

  دل گفت : وصالش بدعا باز توان یافت عمریست که عمرم همه در کار دعا رفت Gönül dedi: Kavuşmayı dua ile tekrar bulursun   Bir ömürdür ömrüm sadece dua ile geçti!   گر در سرت هوای وصال است حافظا بايد که خاک درگه اهل هنر شوی Ey Hâfız! Eğer başında (Allah’a ) kavuşma isteği, arzusu varsa Marifet ehlinin (Allah dostlarının) dergâhının toprağı olmalısın.   دانی که چیست دولت؟ دیدار یار دیدن در کوی او گدایی بر خسروی گزیدن Mutluluk nedir bilir misin? Sevgilinin yüzünü görmek Padişahlığı, onun sokağında dilencilik yapmaya tercih etmektir.   صبحدم مرغ چمن با گل نوخاسته گفت ناز کم کن که در این باغ بسی چون تو شکفت گل بخندید که از راست نرنجیم ولی هیچ عاشق سخن سخت به معشوق نگفت Sabahleyin, bülbül yeni açılmış gül goncasına: ” Çok nazlanma. Zira bu bağda senin gibi nice güller açtı. ” dedi. Gül gülerek : ” Doğru sözden incinmeyiz lakin, hiç bir âşık da maşukuna böyle ağır söz söylememiştir! ” diye cevap verdi.   غرور حسنت اجازت مگر ...

  Sâkıyâ mey sun ki eyyâm-ı bahâr elden gider Hâtem-i câm-ı şarâb-ı hoş-güvâr elden gider   (Ey saki! Bize aşk kadehi sun. Bir gün bu bahar günleri geçip gider. Hoş içimli şarabın cömertliği bir gün elden gider.)   Aç gözün dünyâya meyl itme sakın ey haste-dil Sanma bu nakd-i hayâtı pâydâr elden gider   (Ey hasta gönüllü âşık! Gözünü aç! Sakın dünyaya meyletme. Sen bu nakit değerindeki hayatı ebedî, kalıcı sanma. Elbet bir gün elinden çıkacak.)   İrişür bir dem ki murg-ı cânunı sayd eyleyüp Nâgehân şehbâz-ı ömr-i bî-karâr elden gider   (Öyle bir zaman gelir ki gönül kuşunu avlayıp birden bire kararsız ömrünün avcısı elden gidiverir.)   Taşlıcalı Yahyâ Kuddise Sirrûh