Yaşam da Bir, Ölüm De Bir...
Yaşam da Bir, Ölüm De Bir... Kalbin köşküne kurulmuşsa nefis; İnsan da bir, hayvan da bir... Edeb örtüsünü giymemişse beden; Bahar da bir, hazan da bir... Haram lokmaya alışmışsa kursak; Aç da bir, tok da bir… Haline şükrü unutmuşsa insan; Az da bir, çok da bir… Merhamet elini tutmamışsa vicdan; Zalim de bir, mazlum da bir… Bildiği ile amel etmemişse dimağ; Âlim de bir, cahil de bir… Samimiyetten nasibini almamışsa akıl; Akil de bir, mecnun da bir… Manaya bakmayı bilmemişse göz; Güzel de bir, çirkin de bir… Vermeye kudretsiz kalmışsa el; Zengin de bir, fakir de bir… Ezandan huzursun olmuşsa kulak; Duyan da bir, sağır da bir… Allah aşkını tatmamışsa gönül; Sevgi de bir, nefret de bir… Kulluğun önüne geçmişse kibir; Şeytan da bir, melek de bir… Ve gaflet uykusuna dalmışsa ruh; Yaşam da bir, ölüm de bir... Dîvân-ı Kebir